SÖZÜMÜZ VARDIR

İNSAN EVLADI Metin Özdoğan Biz yayalar yaşıyoruz şansa Bir sağım da bir solumda araba Şoförlerin yok saygısı yayalara Sanki yollar ait arabalara Şoförler bakmıyorlar sağına soluna Birde çarpanlar yayaya Bir de kızlar yaya sonra Hava atarlar arabasıyla Her taraf araba dolu Yollar zaten araba koridoru Araba yağmış sanki dolu dolu...

Telefonlarımız bozuluyor ya da bilgisayarlarımız, evdeki elektirikli eşyalarımız. Tamir etmek, onarmak, yenilemek ve yeniden kullanmak diye bir şey kalmadı. Kime akıl sormaya kalksak, hep aynı söz “Hiç boşuna uğraşma, bunun tamiri kendisinden pahalıya gelir. En iyisi bunu atıp, yenisini almak.” Acaba diyorum, nesneler hakkında düşündüklerimiz, insanı duygularımızı da belirliyor olamaz...

BELKİ GELEMEM Senin yollarına kurban oluyum Kusuruma bakma belki gelemem Yine efkarlandım çile doluyum Kusuruma bakma belki gülemem Nelerim vardır bir bilsen nelerim Ben o kimselere bazen gülerim Ben bir kimseyi en baştan elerim Kusuruma bakma belki elemem Eşşekler beğenmez at eğerini Al götür istersen bak diğerini Paha biçilemez o...

Vefasızdır aynalar, Yılların izini yüzüne çarpar, Gençliğin hali ruhuna yansır, Aldırma yaşına yaşa paşa,paşa. **** Hayat akıp giderken, Senden çok şey alıp götürsede, Geçen günleri geri vermesede Elinde kalanla yetinmeli,sevmelisin. **** Yaşadınmı,yaşamadımmı diyemezsin, Sen kaderi değiştiremezsin, Gidenleri geri getiremezsin, Kalan ömrünün kiymetini bilmelisin. **** Biliyorsun herşey gelip geçici Anlıyorsun vefasızlara...

Anılarla Anadolu’yu Gezdim kitap tanıtımı Salih KOÇ … Sosyal Medyada kısa bir öyküsünü okuyup çok beğendiğimi bildirmem üzerine başlayan karşılıklı imzalı kitaplarımızı gönderme eylemi bittikten sonra sıra okumalar geldi. Üstad, Yazar Kemal Sarıkartal’ın “Anılarla Anadolu’yu Gezdim” adlı kitabını bir çırpıda okudum. Bu kitap ile Anadolu’nun her yanını değilse bile çoğu...

Ben ormanlarda,çayırlarda Yaşamaya çalışırım, dere kenarlarında Tavşanlarla yarışır,oynarım kuşlarla. Babam,Annem,iki de var kardeşim Orman perileri her akşam Kardeş türküleri söyler Rüzgar perileri her akşam Mutluluk esintisi üfler. O gün, akşam vakti Ne Orman Perisi Ne de Rüzgar perisi Gorünmediler. Önce Orman sustu Sonra kuşlar Sonra da tüm canlılar. Babam seslendi...