İstanbul
Parçalı Bulutlu
18°C
İstanbul
18°C
Parçalı Bulutlu
Cuma Yağmurlu
18°C
Cumartesi Parçalı Bulutlu
9°C
Pazar Çok Bulutlu
10°C
Pazartesi Parçalı Bulutlu
11°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Son söz
Son söz
Tuncay Aytaç
….
Son sözü söylemeden gider insan.
Kendi devinimlerinde hayata tutunmanın çabasında.
Sonra dehlizlerde yol almaya başlar, küçük bir nokta olur kılavuzu.
Duyup da konuşamaz, bir el çekimi mesafededir ölüm.
Açmıştır toprak kucağını, ana rahmine düşer gibi düşer bir avuç toprakla eş.
Her şey son değildir, bir yıl geçer bir çiçek açar kabrinde, o candan da bir lime vardır açan çiçekte.
Yağmur yağmur düşer damlalar, yine güneş açar.
Filizlenir yeni canlar, yeniden aydınlığa dönmenin dönüşümünü hisseder belki de.
Ne çok bilinmeyen var içinde dünya, hep hasrete çıkar yolların.
Yolculuklar gurbete doğrudur, sılaya olur her dönüşüm.
Adı hasret olan kaç imge vardır duyumsamalarımızda.
Kaç hayali yakar hasret, kaç gemide son bulmuştur umutlar, denizin dibinde.
Bu gece yine kanat sesleri gökyüzünde, göç yolları hareketli, yumurtanın oluşumunu hissetmenin heyecanıyla yuvaya dönüşü hissettiriyor doğa, göçlerin tuzaklı yollarını bertaraf etmenin mutluluğunda.
Her şey o kadar basit mi?
Karanlıktan ürkerek yolunu şaşıran insanoğlu, bir kuş kadar değilsin aslında.
Kaz ördek sürülerinin topluca göçünü izlerken gökyüzünde, kendi aciziyetini görebiliyor mu gözlerin.
Bir gece yarısı öykünmesi bu!
Yaşamın önemsemediğimiz yanındaki mucizeyi görebiliyor musun?
Duyabiliyor musun kanat seslerini gökyüzünde?
Büyüklenmek ve gurur sadece sana has insanoğlu!
Sen ki böbürlenerek yürümekten burnunu göremiyorsun ki!
O yüzden kendi batağında debelenirken batıyorsun.
İmdat çığlıkların gökteki kanat seslerine karışırken vereceksin son nefesini.
Belki bir gece yarısı, belki de güneşin gülümsediği bir gündüz vakti…
Yorumlar
Benzer Konular
Millete diyeceğine Sen kendine bak Ramazan Bu haltı yiyeceğine Gel kafaya tak Ramazan Herşeyi hazır beklersin Dert üstüne dert eklersin Araba gibi teklersin Bunlar sana hak Ramazan Evde kaldın evde kaldın Sen kimleri örnek aldın Boşa hayallere daldın Bir sigara yak Ramazan Alparslan der ki darılma O yastıklara sarılma Biliyorum...
Kurumuş otlar arasındaYerlerde sürünen yapraklar içindeAnılarımı arıyorumRüzgar bir yandanÇöpçü bir yandanPür telaş halindeBiri dağıtıyorBiri de çöpe atma telaşındaUmutlarım,hayallerimYerdeki hüsranlarımYine bir Eylül akşamındaParamparçayım…Yalnızlığımı Ay’la paylaşıyorumHüsranlarımı geceyleHasretini rüzgarlarda gidermeye çalışıyorumSiliyorum göz yaşlarımı yüreğimleErkekliğimi de umursamıyorumYüreğim ruhumla serenat yapıyorSessiz bir Eylül gecesindeKatılmış köpekler de sessizliğimeSensiz sessizliğimSensiz gecelerimBu eylül gecesindeBir başka yara tazeliyor Yüreğimde…....
Daha ,gün ışımamıştı Horozlar bile ,uyanmamıştı Adam ,telaşla yatağından kalktı. Ekmek Aslan’ın midesinde ,beklemezdi Ne buz gibi suya ,nede soğuk odaya ,aldırmıyordu Elleri ,buz gibi suya daldı ,içinin ateşini alır umuduyla.. Acele acele ,yırtık pantolon ,delik çarıkları kuşandı. Her kesten önce pazara varmalıydı.. Akşamki boş midenin ,şikayetine aldırmadan.. Sabahki açlığını...
Memleketimde düşünenler gittikçe azaldı. Gün geçtikçe azaldıkça da azaldı… Peki düşünenler ne sunuyor? Sunulan düşüncelerle ilgilenen de yok… Ben de düşünüyor ve düşüncelerimi sunuyorum ama benim düşüncelerimle de ilgilenen yok. Belki bir avuç şeker fırlatsam kapmak için koşanlar olacaktır. Aslında süzülmüş ve tadına doymuş düşünceler sunuyorum ama kimse farkında değil....
Biz çocukluğumuzda saygı, sevgi hâk, hukuk, adalet gibi büyük değer kavramlarıyla yetiştirildik.Söze ne hacet, büyüklerimizin kaş göz işaretlerinden anlardık nasıl davranmamız gerektiğini.Büyüklerimiz bizim oturduğumuz odaya geldiğinde ayağa kalkar, yayılıp oturmazdık oturduğumuz yerde. Misafiri güler yüzle kapıda karşılar, o içeri girerken ayakkabılarını çevirirdik giderken kolayca giyebilsin diye. Oturacağı yeri gösterir el...
Millet uyanıyor şafak sökerken, Hele sabah olsun, o zaman gör sen! Beyler duymaz içimizi dökerken, Hele sabah olsun, o zaman gör sen! *** Boşuna yazılmaz bunca heceler, Nedir böyle nedir bu bilmeceler, Sanma bitmez o karanlık geceler, Hele sabah olsun, o zaman gör sen! *** Hep ağladık gülme sırası biz...