SESSİZLİĞİN ARDINDA

(Kaybolan Kız Çocuklarına)

Bir sokak lambasının altında kaldı son gülüşün,

Bir oyuncak bebek hâlâ seni bekliyor kapının önünde.

Adını fısıldıyor rüzgar —

Kırık duvarların arasından,

Bir annenin uykusuz duasına karışarak.

***

Küçüktün…

Dünyanın karanlığı sana hiç anlatılmamıştı,

Kır çiçekleri toplamak kadar saf bir düşle yürüdün,

Ama gölgeler, masalların bile karanlığından daha derindi.

***

Bir çift göz, artık her sabah seni arıyor —

Gözbebeklerinde bin yıl yorgunluğu.

Bir baba, adını her nefesinde taşır,

Bir toplum… hâlâ susar, hâlâ geç kalır.

***

Sen şimdi yıldızların en parlak yerindesin,

Gökyüzü seni incitmez orada,

Ellerinle dokunuyorsun bulutlara belki,

Yeryüzü seni koruyamadı — ama gökler korur mutlaka.

***

Küçük kız,

Artık senin adına yemin eder çocuklar,

Adımlarını taşır sokaklar sessizce,

Ve her mum ışığında,

Bir vicdan yeniden doğar.

***

Biz utandık,

Çünkü seni koruyamadık.

Ama adın —

Artık her kalpte bir çığlık gibi yankılanır:

“Bir daha asla.”

Kemal Yıldırım 

Zamansız kaybettiğimiz tüm kız çocuklarımza ithafen …