ÖMÜR DEDİĞİN

Bir hüzün var yüreğimde,

Unutulmak mı, terkedilmek mi ? Dersin…

Duygularıma giren yaşlı bir adam

Yine alıp götürdü beni baba yokluğuma

Boynu bükük umutsuz ,yurtsuz, biçare;

Unutmak kolay ,hatırlanmak ne zor işmiş!

Evlat hasreti yaş olurken gözlerin de…

Oturmuş bir iskemle, dalıp dalıp gider 

Gönül sokağı ıssız, ağır bir şarkı, dilinde

Şarkının sözlerine mi bey baba hüznün..?

Yaralı yüreğin…

Bir vefasızlık örneği zihninde, belli…

Geçiyor gözlerinin önünden bir an;

Yaşarken unutulmuş ,uzak gülüşler…

Anlıyorum, yanaklarına süzülen göz yaşından.. 

Bakmaya utandığım, içimi burkan gözlerinden…

Hangi filmin senaryosunu yazıyor kim bilir!

Kahramanı belki hala sevilen bir vefasız evlat…

Belki de sebepsiz terk eden, aşık olunmuş eş…

Yangın har olmuş, sarmış ruhunu, sonu belli… Ölüm.

Ve ben de gözü yaşlı seyrediyorum…

Öyle işledim ki içime,

Bakışlarını,

Ara veremiyorum düşüncelerime,

Nefes almak zoruma gidiyor o anlarda.

Senin sadece yüreğin yeter be baba…

Gönlün de yer bulmaya geldim..

Şöyle, azıcık yer bana da aç yanı başında..

Ben de şu sıralar muhtacım yaslanacak bir babaya…

Henüz Şair Dilaver Karagöz