ÖLÜ ÇOCUKLAR

İlk kez burada öldü o çocuklar

Öğretmenleri alınca herkesin içinde,

Zengin bebesinden hediyeyi.

İlk burada anladı o çocuklar,

Dünya üzerindeki adaletsizliği…

****

Alınca öğretmenleri zengin bebesinden gülleri,

Hissetti yoksulluğuna yapışan kimsesizliği,

Takatsiz düştü omuzları, sallandı kolları.

Çaresizlik midelerine tepti,

İlk burada sıktı o çocuklar,

Zayıf bir yumruk oldu, küçücük elleri.

****

Tam da burada öldü o çocukların coşkusu.

Nedensizce kesiverdi mahalledeki tek toplarını,

Çorak bahçesine kaçınca,

Mahallenin arsız fışkısı…

Kim hesap soracak, yoktu ki hiçbirinin arkası.

Bir kez de burada öldü o çocuklar.

****

İlk botu okulda gördü ölü çocuklar.

Ve ilk nefretleri burada oldu, soğuk kuyu lastiklerinden.

Gıkları çıkmadı isyan ederken,

Bu yüzden,

Bir de burada sessizce öldü o çocuklar.

Umarım, birileri bunun nedenini iyi açıklar…

****

İlk kez Anneler Günü’nde dilek diledi o çocuklar.

Diğerleri annelerine koşarken,

Büyürlerse eğer

Ölmüş anneleri tanıyamaz sandılar onları…

Bu yüzden, hemen orada ölmeyi diledi o çocuklar.

****

Anladılar ki şu çocukluk, onlara göre değil.

Bu yüzden, ilk burada ölmeye karar verdi çocuklar

Ne de çok gittiler…

Sayamadığımız kadar çok öldüler.

Başarabilenler, öldüler…

Başaramayanlar, büyüdüler.

ALP ARSLAN