O AKIP GİDEN…!

Devletin işler kötü gidiyor. Kötü giden devletin işleri bulanıktır. Ne tarafta olduğu ve ne kadar doğru olduğu seçilemiyor. Seçilmeyen; bizi yönetenlerin aksettirdiği boyun eğmesi… Boyun eğmekten usanmadık mı? Kaç asır oldu kendimizi hasta zannedip ameliyat masasına yatırmaktan bıkmadık mı? Kendimiz olmaktan ve kendimiz gibi mücadele etmekten kaçıyoruz. Bağımsızlığımız tehlikelerle doludur...

Cumhuriyetin bekçileri Cumhuriyetin yüzüncü yılında gurur ve mutluluğun yanında müsaadenizle şu sözlerime yer vermek istedim Cumhuriyet ile birlikte, köklü ve kalıcı olan birçok devrim ve inkılap, cumhuriyetin ne kadar sağlam bir alt yapısının olduğunu, gelecek nesillere korunarak ulaşabileceğinin en büyük kanıtıdır. Bu duruş ve kararlılık aynı zamanda kendini cumhuriyete karşı...

“Önce Vatan”serisinden:  Halide Halid                                    ŞEHİT annesinin gözleri yolda… ŞEHİT annesi geceleri sabah eder. Şehit annesinin uykusu başka gözlerde misafir olur. Şehit annesi evladının canına yemin eder. Şehit annesi evladının adını yağmurdan, kardan, rüzgardan, fırtınadan korur. Şehit annesi düğünsüz evladına her gün kalbinde düğün yapar. Şehit annesi evladının mezarı üstüne...

Senin ayağın kirlenir diye tekme vurmadığın Yanından geçerken burnunu tıkadığın Senin çöp deyipte attığın Giymeyipte çöpe bıraktığın Yiyipte çöpünü attığın Kim o çöpü toplayan ının Bir acayip gözle baktığın İnsanlardan ayırdığın Adıma şiirlerin yazılmadığı Şarkıların hiç okunmadığı Herkesin acaip baktığı Kimsenin galaya almadığı Sizin giymeyipte çöpe attığınızı Örtüyor bizim sırtımızı...

Şiir, kırılganlığın sese, söze ve sözcüklere dönüştüğü yerden ayağa kalkar. Bir “çıt” sesiyle başlar her şey! Kuru bir gül dalını büken ellerin bülbül(ümsü) neşidesi. Bir tenakuz, bir dönüşüm-başkalaşım, bir yeniden var olma hevesi. Zıtların gerçeğini ya da ahengini terennüme yelteniş. Avaz avaz bağırmak serin bir seher sessizliğinde. Fırtınada mırmırlanmak. Komedyanın...

HASRET Dilaver Karagöz İçimde hep acısı var ölümün Gitmez gözümden hafif ranpa köy yolu Omuzlarda tek gözlü tahtadan tabut Dayanılır değildir, Ana, Baba hasretiyle geçen ömür… Ayrılık çekilebilir acı değildir değil mi..? Bana çok mu müthiş gelir kendi kaderim Evet haset ediyorum mutlu çocuklara Çünkü ben, ihtiyarlamış bir çocuğum hâlâ…....