MEYDANDA

Bağırdı Roman kadın, Ağustos ayının kavurucu sıcağında, Körfez’in Ağustos ayına olan korkusuna aldırmadan, aldırış etmeden, oysa halk, yaklaşmakta olan 17 Ağustos Büyük Marmara depremini hala unutmuş değildi, onca yıl geçmişti üstünden, her Ağustos ayı geldiğinde, yine depreşirdi duyguları, hatırlanırken anıları, tazelenirken acıları. 1999 dan evveli bir rüya gördü, o zamanlar orada mukim birisi, sabah ezanı ile birlikte koştu camiye, kıldı namazı ya da namaz kılmıştı onu. Sonrasında yaklaştı Hoca efendiye:
•     - Hocam!
•     - Buyur kardeşim
•     - Bir rüya gördüm?
•     - Hayrola inşallah!
Anlatmağa başladı, heyecan ve korku içerisinde:
“Hocam, rüyamda Kıyametin koptuğunu gördüm, her taraf yıkılıyordu”
Hoca, boyun büktü, ne desin garibim, öyle kolay mıydı? Tevil etmek, anlamak, açıklamak. Buyurmuştu büyük bir Allah dostu, mürşidi kamil Şeyh Ali Kara Hazretleri:
“ Kur’AN ARAPÇA, RÜYA ALLAH’ ça” diye.
Aradan bir yıl bile geçmeden, şiddetli bir sarsıntı ile sallanıyordu, ansızın bir gecenin, bir yarısında, dedi o genç:
“ Hocam ben size söylemiştim” Hoca yine boyun büktü, ne desindi? O da bir şey diyemedi zaten. İşte hayat devam ediyordu, yıllar sonrasında, kalaycı kadının sesi, yankılanıyordu, sessiz çıkmaz Körfez sokaklarında. Ağustos on yedi yaklaşıyordu, o gün de “
“ Yaklaşıyordu yaklaşmakta olan”
“Ah keşke! İnsanlarda kalaylansa idi, bakır eşyalar gibi” Diye geçirdi içinden sonra aklına bir zamanlar duyduğu bir hikaye geldi, hayıflandı kendi, kendine:
“Bayezid-i Bestami Hazretleri, büyük velilerden.Bir gün tımarhanenin önünden geçiyor.Tımarhane hizmetçisinin tokmakla bir şeyler dövdüğünü görüyor. -Ne yapıyorsun? Hizmetçi: -Burası tımarhanedir.Delilere ilâç yapıyorum. -Benim hastalığıma da bir ilâç tavsiye eder misiniz? -Hastalığını söyle. -Benim hastalığım günah hastalığı…Çok günah işliyorum.. -Ben günah hastalığından anlamam..Ben delilere ilâç hazırlıyorum. Parmaklığının arasından konuşulanları duyan bir deli,(!) Bayezid-i Bestami Hazretlerine: -Gel dede, gel! Senin hastalığının çaresini ben söyleyeyim, diye seslendi. Beyazıd-i Hazretleri, delinin yanına sokularak: -Söyle bakalım, benim derdime çare nedir? dedi.Deli (!) şu ilâcı tavsiye etti. -Tevbe kökü ile istiğfar yaprağını karıştır…Kalb havanında tevhid tokmağı ile döv, insaf eleğinden geçir, göz yaşıyla yoğur, aşk fırınında pişir… Akşam-sabah bol miktarda ye…O zaman göreceksin, senin hastalığından eser kalmaz, dedi. Bu güzel ilâcı öğrenen Bayezid-i Bestami Hazretleri: -Hey gidi dünya hey! Demek, seni de deli diye buraya getirmişler, deyip oradan ayrıldı”
Kendi kendine Vay be! Bu

2/2
Bu ilaç herkese ve her daim lazım” Kalaycı roman kadının sesi çınlıyordu, kulaklarında hala” Kalaycı, kalaycı” diye.

MEVLÜT GÜLER