Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul
Parçalı Bulutlu
18°C
İstanbul
18°C
Parçalı Bulutlu
Cuma Yağmurlu
19°C
Cumartesi Az Bulutlu
9°C
Pazar Çok Bulutlu
10°C
Pazartesi Parçalı Bulutlu
10°C

İNSAN BU

İNSAN BU
20 Nisan 2024 10:06
163
A+
A-

İNSAN BU

İbrahim AYĞIRCI

Doğumu ebenin elinde,
İlk ağlaması, kanla yıkanan bebe,
Ruhlar besleniyor ince damar bezde
Ölümü haber veriyor doğumundaki çizgide.
Hangi çocuk ağlamaz bezi kanlı,
Uçurdu kocakarı ebe elindeki kuşları,
Doğru olan böyleydi acaba yalan nasıl idi?
Yalan dünyada insanın ağlaması ta başındaydı.
Neyle karşılaşacağı belli,
Göğsünü değil, arkasına alırsa rüzgarı,
Su satar, suyu da hep denizdeki denizcilere
Suyuyla aldatırken, köpüğüyle gülerdi ak dişler.
Satar tuzlu suyu, tatlı diye,
Taşı da kömür yapardı elbette,
Gökyüzünü ateş diye yakardı yıldırımın ateşiyle,
Gökyüzü kızıl ateş, yağmura çevirir kurnaz bilgisiyle.
İnsan aklını tartmıyor bilmece,
Çözülmeden bırakılan ağırlık kaldı şüphede,
Tartının çektiği ağırlık acılarla dolu her gününde,
Acıyla biri kabre, diğeri de sırada ona ulaşmak derdinde.
Çözülmez insan denilen bilmece,
Tabut başında sarıklı hoca, birisi hemşire
Hemşire sus, hoca ölüyü kefene sarardı acele.
Demek ki yalanlarıyla yalan dünya da hep de böyle.
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.