/Mensure/
^^
Karanlığın koynundan çıkıp her gün doğuyor güneş. Ve sonra da batıyor Gamzekız. Arasında sıkıntılı saatler. Belki yavaş, ama geçiyor. Devamlılık süreci içinde zamanı; mazi, hâl ve istikbal parçalarına bölmek geliyor içimden! Bölemiyorum…
Canım sıkılıyor nedense, çok şeyler yapmak istiyorum, ama imkânsızlıklar bir Erciyes gibi yükseliyor önüme Gamzekız. Elbette ki yapamam! Yapamıyorum…
Değişik anlar, değişik duygular yaratırdı ve yazardım bir şeyler. Yazamıyorum. Parmağımı tutan kim, duygular neden kireçleniyor? Ah bir bilsem Gamzekız! Bilemiyorum…
Kestane rengi saçlar arasında bir yarım küre olsa başım ne olur. Saçının tellerinden esen sevda rüzgârlarını koklasam… Damarlarımda hissetsem bir ilkyaz gecesinin sıcaklığını. Sonra kutup yıldızını meşale yapıp el ele yürüsek samanyolundan, ezelden gelen sevgiyle ebede kadar. Yorulur muyuz dersin Gamzekız? Hiç sanmıyorum…
^^
Not:
Mensure (mensur şiir) Fransa doğumludur. Bizde Serveti Fünûn ve Fecri Ati grubu şairleri bu tarzı sıkça kullanmışlardır. Düz yazının şairâne şekli diyebiliriz bir bakıma…