… Geçen yazıda özetledim. Özet sonunda anlatacaklarım var dedim. Kötü bir yazar olmak istemedim ama edebiyatçı ve düşünür olarak tedirginliğim daha bitmedi. Düşüncelerimin kasvetli havası olgunluğumun sonunda başlamıştı. Şimdi nerede olduğumu bilmezken, sonu ve başlangıcı kim belirleyecek? Edep yerli yerinde değil ve herkes de bu halinden memnun iken kimsenin benimle...

Denizleri deterjan ile yıkadın Tüp ile trol ile avlandın Ne yuva nede Yavru bıraktın Torunlarına bir şey bırakmadın Çin atasözü şöyle der ki Biz geleceği Torunlarımızdan aldık emaneti Unuttuk bu güzel sözü Geleceği gelmeden Hiç düşünmeden Yok ettik hep bir elden Emanet demeden Ağaçları kestik Ormanları yakıp yıktık Dereleri kuruttuk...

Yürek defterime yazdığım dostluğunu, Düşündüm ki gönül bahçeme ekmeliyim Gök yüzünü andıran duru arkadaşlığını Düşündüm ki sonsuza kadar taşımalıyım Sinop akşamlarının terleyen denizini Genç ömrümüzün lise serüvenlerini Kısa zaman diliminde sınıf ziyaretlerini Unutalım mı şimdi seninle şehir anılarımızı Uzak bir adresten geliyor şimdi sesin Unutmadın, aradın, dedin şimdi neredesin Cansın...

Ne sözler kifayet eder, ne yüreğim elverir hikayemden güne notlar düşmeyi. Yalana, yanlışa sapmadan yolum, anlatayım desem ahvalimi. Kırılır dalları, sararır yaprakları, kurur yeni açmış filizleri özenle koruduğum kök çınarımın. Yegâne suçlunun kendim olduğunu itiraf etsem mesela… Kazara, beklemek zorunda kaldığım isimsiz duraklarda. ”Elbette suçlu sensin !” Diyebilecek o kadar...

Şanlı Türk’ün Anadolu aşkı gizli Alparslan da Kahramanlık fışkırıır ana, baba, evladında Ecdadın cesaretinin bedeli şanlı bayrağında Bekliyor tüm Anadolu kenetlenmiş Samsun da Çıkmış bandırma vapuru vatan yolunda Mustafa Kemal ve arkadaşları bu uğurda Aşıyor azgın dalgaları gözler zafer ufkunda Bekliyor tüm Anadolu kenetlenmiş Samsun da, Türk, kürt, abhaza, çerkez,...

VURGU YUSUF GÖKBAKAN … Bütünüm sensin Yarım yamalak, seni soyutlayan Göbeği kesik hülyalar. Varlığına vurgu yapıyor yokluğun bu aralar… Sanı değil tanıdır diyor anka, Koşmaya ahd ettiğin bu kulvar. Yankı değil yakıdır nefesin. Bağra düşen bütün hançerlerin kını, Deryalar toplamı gözlerin. Her çarpım çarpım oluşum kalbe takı, Banıyorum o yüzden...