Gölgen yeter

Gölgen yeter.
Zaman içinde yaşlansan,
Tutmaz olsa ellerin,
Kalbin koşmaktan yorulsa,
Zamanın izlerini taşısa yüzün.

Ellerin isyan etse yaşlılığa,
Gönlün yorulsa da kederden,
Nasır tutsa ayakların
Bizler için didinmekten.

Kulağın ayıramasa bazı sesleri,
Sen “benden geçtim” desen,
Boşlukta yankılansa sesin.

Pamuk gibi olsa saçların,
Yavaşlasa adımların,
Bizim zamanımızda olsa ilk sözlerin.

Terketse birer birer yoldaşların,
Mühürlense dudakların,
Silinmez bendeki yerin.

Gözlerin değişmez,
Sıcacık merhametin.
Güçsüz de olsa saran kolların,
Hâlâ beni düşünen yüreğin…

Var ya,
Senin gölgen yeter!

Eksilmesin gölgen bahçemden,
Kırılmasın dalların.
Ben ben de oldukça,
Sen de bende olacaksın.

Son bulsa da
Fani dünyadaki mekânımız.

Şebnem Arıcı