EL İNSAF SEVGİLİ

Aramıştım ki sevginle ben okşanan idim,

Hep aradığım, vardı sende memleketim,

Ki senle hayat yaşamak istediğim şehrim,

Şehrinde yaşayan benim gerisi hemşerim.

Ki coşan sevginin duygusuyla seni seven,

Kaldırım bendim, taşında sendin yürüyen

Ayak altında basılan iri taşlar üstünde sen,

Örük saçların, saçların taşlarıma idi öpülen.

Değil kaldırım dilberim sevginin hanesine

Sevginin hanesinde, taşlarım senle güllen,

Kaldırımında senin sevgin, senle idim ben,

Çatı kiremitti düşse de ayakaltı ister ezilen.

Ezilsek de, aşkının sevinçleriyle kaldık biz,

Güller açıldı, bereket koklar ağaç tepemiz,

Bıçkı korkusu kalkmış, orman her yanımız,

Sevgin tabiat içinde, yeşillenense hepimiz.

,

Yağmur yağar durudan duru yeşil yaprak,

Kapında bekler, çakıldım eşiğinde ilk durak

Çapkın mıyım, hayır dururum teselli bularak,

Yüzüm sürülmüş ilki senin durduğun durak.

Durakta durduğum değil idi ki hovardalık.

Ben kör aşık olmuş sana da sırılsıklam aşık,

Yağan yağmurla kalp gözüm de kalır açık,

Sırf seni görmek pencerede perdem aralık.

Gizlice bakardım ben genç ki toy delikanlı,

Göz yeşilim süsler senin giyindiğin bindallı,

Her etek yakışmış beklerdim savuran yelleri

Açılsın değil gül öpüşsün gözlerde dalla dalı.

Bahçende olurum bin bir hayat çiçekte dallı,

Parklardayım, senle hayalim, ben deli sevgili.

Aşkta yaşamım sana da borçlanmış hayatım,

Aşkının kiriyle, pasıyla, karasına boyanandım.

Sırlar birer birer açıklandı aşkım hiç eksilmedi,

Gecem gündüzüyle güneşim aşkımı kıskandı,

Sen değil, alem benle senin aşkına ayaklandı,

Bir tek sen aşık derbederin farkına varamadı…

İbrahim AYĞIRCI...