DÜNYA  KÖYÜ

Ellerimiz gibi düşünmüşüz

çıkan değil de inen yaylalara tırmanmayı

incir ballarının ardılı

eşsiz bilgeliklerle

ay’ın bedirinde hurmalanan zeytinleri

ve ormanı bizcileyin deliye çeviren

iğde güllerini

***

dumanı tütmeyen ürgüp’le susmuşuz

gökbel’in yosunuyla bezenen köylerde

çavlanımız olduğundan

sevi’nin suyu

içi dışı yır olan

kimsesiz yağmurlar açardı

kulakları çınlayan yolu

***

ne güzel yazmışız aynı kalemle

dünya köyü bizden sonrasından da sonrasına kalacaktır diye

GÜLER MERİÇKAN