Dokuzuncu Hariciye Koğuşu

Hastane önünde incir ağacı

Anam ağacı…

Doktor bulamadı bana ilacı

Anam ilacı…

Baştabip geliyor zehirden acı

Anam vay acı…

Garip kaldım yüreğime dert oldu

Anam dert oldu…

Ellerin vatanı bana yurt oldu

Anam yurt oldu…

Mezarımı kazın bayıra düze

Anam oy düze…

Yönünü çevirin sıladan yüze

Anam o yüze…

Benden selam söylen sevdiğimize

Sevdiğimize…

Başına koysun karalar bağlasın

Anam bağlasın…

Gurbet elde kaldım diye ağlasın

Anam ağlasın…

Bu türküyü biliyorsunuzdur ve mutlaka dinlemişsinizdir. Ne kadar da içimize; en derinimize dokunan bir ezgisi ve sözleri var değil mi? Çünkü Türk halk müziği ezgileri yani türkülerimizin hep bir yaşanmışlığı, bir hikayesi var. Anadolu’da bir felaket ya da güzel bir olay yaşandığında, bu olay destanlaşıp dilden dile söylenir ve o yörenin aşıkları tarafından ezgileştirilir; tıpkı Yozgat/Akdağmadeni yöresine ait “hastane önünde incir ağacı” türküsünde olduğu gibi…

Üstelik anlatılanlara göre, “hastane önünde incir ağacı” türküsünün birbirinden farklı iki hüzünlü hikayesi var.

https://www.truvaedebiyatdergisi.com/…/dokuzuncu…