Dilruba’m

Âdem’den beri ilk kez tüm gökyüzü gül koktu

Yıldızlar gözlerini gördüğünde Dilruba’m

Yüzünden uzak kalan bütün her şey soğuktu

Sen sarı saçlarını ördüğünde Dilruba’m

….

İzin verme pejmürde gönlüm sensiz delirsin

Bazen bulunmaz nimet, bazen yağmur olursun

Rüzgâr değse yüzüme aklıma sen gelirsin

Zaman beni çöllere sürdüğünde Dilruba’m

….

Bakışların renk katar bulutların cevrine

Merhamet senle düşer Firavun ‘un fevrine

Dönerim çoban olan bir sultanın devrine

Sen ellerini bana verdiğinde Dilruba’m

….

Senin için ağlamak kalbimin büyük zevki

Isınır gülüşünle ayın üşüyen şavkı

Benim körpe ellerim eşsiz olan bu aşkı

Ayaklarına doğru serdiğinde Dilruba’m

….

Sımsıcak sesin varken serçeler ağlar niçin

Güzeller sana bakıp ah çeker için için

Sonbahar nevruz olur, yapraklar senin için

Yüreğimden çiçekler derdiğinde Dilruba’m

….

Şirin için Ferhat’a diz çöktüren bir dağın

Yüzünü gördü diye şükreden bir yaprağın

Gün kaçarken dünyadan, bismillahtır dudağın

Sen kapıdan içeri girdiğinde Dilruba’m

….

“Son nefes ki takvimde hasadı ölü bir yaz”

Sana kavuşmak için edeceğim hep niyaz

Sensiz kalbime cennet ölümden daha ayaz

Aşkın beni çarmıha gerdiğinde Dilruba’m

….

Gülüşünü görürüm ince bir tül ardında

Senle (ö)olurum hastalığında sağlığında

Aşkımız destan olur kavuşmanın yurdunda

Bu can senle murada erdiğinde Dilruba’m

Ediz  Servan Erdinç