ÇARESİZİM 

       Sabrettikçe çiçek açarmış en derin yaralar 

       Sıkışıp kaldı ruhum her nefeste

       Muhtaçlık kor gibi içimde büyürken

       Üç kuruşluk para için boyun büküyorum

***

       İsterdim belki ben de başka bir kaderi

       Çaresiz kalınca insan yok hiçbir ederi 

       Döndürmeye gücüm yok yitip gideni

       Çektiğim acılara mahkum oldum 

***

        Sustukça volkan gibi içimde büyüyor ateş

        Dardayım ALLAH ‘ım tez elden yetiş

        Ne adaklar adadım katından nasibine 

        Muhtaç etme beni insanın iblisine

ONUR FATİH ÇAKIR