BAKAR

KAR DÜŞÜNCE Erdoğan Cihan … Zemheri ayazına döndü mevsim Dışarıda kar Yalayıp kerpiç duvarlarını yapıların Örtüyor beyaz örtüsünü Ak bir kefen gibi kar. Yaşam çileli, ömür kısa Karanlıkta uzuyor geceler Yapayalnız kalırsa insan Her acıyı sarıp sarmalıyor kar. Buruk bir hasrettir karanlığa dökülen Umutsuz kar gecelerinden Kömür, kükürt kokuyor kireç...

VURGU YUSUF GÖKBAKAN … Bütünüm sensin Yarım yamalak, seni soyutlayan Göbeği kesik hülyalar. Varlığına vurgu yapıyor yokluğun bu aralar… Sanı değil tanıdır diyor anka, Koşmaya ahd ettiğin bu kulvar. Yankı değil yakıdır nefesin. Bağra düşen bütün hançerlerin kını, Deryalar toplamı gözlerin. Her çarpım çarpım oluşum kalbe takı, Banıyorum o yüzden...

Özellikle bazı çevreler, hayatta en çok “Türk” kelimesinden rahatsız oluyorlar desek; abartmış olmayız. Yazılarında, konuşmalarında her zaman sosyolojik ne kültürel kavramlardan dem vuranlar; nedense bu bahsettikleri kavramları, mesele ”Türk milleti” olduğu zaman şaşırıp, ya da gafletten, ideolojik bağnazlıktan dolayı yerli yerinde kullanmıyorlar. Bunlardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz: 1960´lı yılların başında Batı...

Dün yine sararmış… Resimleri mektupları karıştırdım.. Dünlerden anılarla mutlu olurum diye.. Nasıl özlem hasret vardı içinde.. Hasret yelkenleri aldı beni ben bende kendimde kayboldum… Hani hep vefasızım hep kendim içindi yaşamıştım… Ben bunca anılardan sonra gelgörki, hâlâ yaşıyormuyum..? Neçok hasret göndermişsin bana bir pul parasına.. Bunca hasrete hangi yürek hâlâ...

Bir düğünde tanıştıkHavadan sudan konuştukGelinle damada bakarakAynı hayali kurmuştuk.Hatırlar mısın Önce bakışlarımız buluştuSonra ellerimiz tutuştuİki gönül arasındaDuygulardan bir köprü oluştuHatırlar mısın Sana hatıra bir kolye almıştımİçine resimlerimizi yapıştırmıştımEllerimle boynu takmıştımGülerek yüzüme bakmıştınÖperek ayrılmıştın.Hala o kolyeyi saklar mısın Sen sahile çağırmıştınKoluma saat takmıştınBeni hatırla demiştinUnutmamamı istemiştinNe oldu o sevgiye o ilgiyeFeryat...

   Milattan önce antik çağın bir zaman diliminde; geniş ve ataerkil bir kartal ailesi yaşarmış. Atalarından kalma, katı, tavizsiz, esneklik payı olmayan kurallarla yaşamlarını sürdürmüşler hep. Fakat yeni gelen her nesil, kuralları kâh değiştirerek, kâh esneterek, kâh yolarak serçe kuşuna çevirmişler. Huzursuzluk, uyumsuzluk, dengesizlik ve adaletsizlik artık öyle bir noktaya...