Al Hakkın Varsa

Kirpiklerin yarıyor anemon renklerini, Yerle bir kelebeklerin alacası. Tekil bir bağdaşımdan çok daha ötesi, O fütursuz gamzelerin. Yeterlidir bir gülüş bazen Muhteşem ötesi olmasına, Lambadan çıkmış bir kentin. Bir inci, Masal alemine dönüştürüverir bir rıhtımı. İzzet katar yanık yüreğine, Aykırı düş kırlangıcının, Terapist bir bakış… nazenin… *** Tertibi yanıltmasın seni...

Bu gece ay bile karanlıkAyrılığımız oldu pişmanlıkÖmür doldu hayal kırıklıkDünyayı verseler ne yazarGüneş eder aşkıma tanıklıkYüreğimi yakar bu sevdalıkNefesimi keser  ani ayrılıkDünyayı verseler ne yazarBülbül kanadında duygularSanki uçup sen geliyorsunSen yoksan  bu gönüldeDünyayı verseler ne yazarGençliğim  seni çok seviyorHayallerim yasaklarımı yıkıyorYaş almışlığım hep seni arıyorDünyayı verseler ne yazar Henüz Şair Dilaver Karagöz

Benliğimi esir eder duygular Benimle yaşayıp gider kaygılar Bilmeyene sır söylemek gerekmez Anlayana selam ile saygılar Bağlanabilseydik sevgi bağıyla Birlik olabilsek solu sağıyla Bizler bu vatanı cennet yapardık Köyü, kenti, ovasıyla dağıyla Çatık kaşlar öfke dağıtır olmuş Şefkat ağaçları neden kurumuş Marifet köprüyü yeniden kurmak Kalpten kalbe giden yollar bozulmuş...

KADINDI  … Anne eş yar yâre Çocuk yetiştirendi kadın Sevmeyi sevilmeyi öğreten  Erkek kız fark etmeden  Kadındı evladını koruyan Yıl seksenli doksanlı yıllardı Huzurun olduğu zamanlar  Güvenin yıkılmadığı dostlukların Güzel günleriydi o yıllar  Teknolojinin bu kadar ilerlemediği İnternetin tabletin bilgisayarın  Bu kadar yayımladığı zamanlar Yıl iki bin yirmi iki olmuş Şimdi...

Yağmurlu bir gecede bir sokak lambası altında, Mazi’de yitip giden anılarla hasbi hal eyler iken, Ne ara vakit yine dem vurdu bir seher vaktine, Arzu halim yine kaldı bir başka yağmurlu geceye, Oysa’ki çözülmüştü lal dilime vurulan suskunluk prangaları, Ayrılığa kararan ana son bahara çalmayan mevsimlere, Ansızın yaprak misali döküldüğüm...

İTİRAF | Muhammed Münzevi | Şiir Adımı taşımak Bir adım atmaktan daha zor Bir adım atarak Geçmem yansımalarından Sokak lambaları Aydınlatır sanma sokakları Çocuklar ava çıkıyorlar Sıcacık odalarında Ekmek yok pasta da yok Ama ekmek, beklemekle ters orantılı Gözyaşlarım döküyor beni Son yaprağıma siliyorum gözlerimi Bunlar, ruhum bedenimden Ayrıldıktan sonra...