AKRABA

       MÖ 1500 yıllarında, Ege Denizi’nin masmavi sularında Selene Adası adında küçük bir ada vardı. Bu ada, bereketli toprakları ve zeytin ağaçlarıyla kaplıydı. Adada Selene adında güzel bir prenses yaşıyordu. Prenses Selene, bilgeliği ve güzelliği ile tüm adada seviliyordu. Bir gün, Selene denizin kıyısında yürürken, uzaklardan bir şarkı sesi duydu....

-Ön yargı, bir cehalet alametidir… -Ön yargı, bilginin ve öğrenmenin düşmanıdır… -Akıllı olan kişi, acele karar vermez… -Ön yargı kaybettirir, kaybedilen bir daha geri gelmez… -Görüntüler genelde yanıltıcı olabilir… -Hakikat hemen bilinmez… -Dil ile bağladığınızı dişinizle çözemezsiniz… -Geveze bahanelerle bir yere varılmaz… -Onu, bunu şuçlamakla bir şey çözülmez… -Hayat, bir...

Kaçtım hep başkalarının itelediği el yapımı ilişkilerden… Öyle yürek taşımı bir aşk filan da aramıyorum. Ama doğruya doğru… İçi gülen gözlerini gördüğümden beri, Kızım, ben sana yanıyorum! Dedim, kim bilir? Belki de, Belki de böyle açıkça söylersem, Boynuma sarılıp öpersin beni… Kim bilir, belki de çok seversin beni… Sana karşı...

“Ezanlarımız gök kubbemizi şereflendiriyorsa, Bayrağımız vatanımızda özgürce dalgalanıyorsa bu sizin eserinizdir.” şiarıyla vatan icin uzuvlarını hiçe sayarak canı pahasına bu güzel ülkemizi bizlere armağan eden gazilerimize ithafen kaleme aldığım “Gazilerimiz” isimli şiirimi 19 Eylül 2021 Gaziler Gününde siz değerli şiir dostlarıma sunmak istedim. Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere...

Eski bir sokaktaydım şimdi. Köşedeki ahşap, iki katlı, mavi boyalı evin yanındaki harap bina, kırılan umutlarım gibi ayakta durmaya çalışıyordu. Biraz ilerledim ayaklarım beni oraya sürüklüyordu sanki. Gitmek istediğimden emin değildim ama itiraz da edemiyordum. Önünden şöyle bir geçerim diye düşünürken kapının önüne gelmiştim bile. Baktım, kapı aralıktı. Tokmağından tutup...

“Tamam, bu doğrudur” deyip hayatına aldığın insanlar sürekli ”yanlış” çıkıyor ve sen de ”Neden bunlar hep beni buluyorlar?” diye hayıflanıyorsun değil mi? Bence sen bunu bir kez daha düşün. Onlar mı gelip seni buluyor yoksa sen mi onları çağırıyorsun?! Belki de, yalnız kalmaktan korktuğun için olur olmaz insanları hayatına alıyorsun...