AKLIM HEP SENDE

Nelere baskın gelmedi ki,

Seni düşünmenin hazzı

Ne zaman unutmaya çalışsam,

Elimde bir fotoğraf

Masum bir bakışın sihirli coğrafyasında kaybolmuş gibi oluyorum.

Sonra

Hiç bitmeyen hasretler

Sonu gelmeyen uzun yollar.

El alem ne der diye tutulamayan eller,

Verilemeyen çiçekler.

Hatta utanç sayılan sevdiğini söyleyememeler

Hepsi ömürden giden,

Bir nasılsın’a muhtaç günler geliyor aklıma.

Biliyorum..

Dursam da bitmeyecek bileti sonsuz kere kesilmiş sana yolculuğum.

Ama yoruldum..

Yeter gel artık

Gel ki nefesinde soluklanayım

Gel ki bitir içimdeki özlem ateşini

Gel ki huzur bulayım

Unuttun mu

Yurdu yoktu hasretin

sormaz nerelisin diye

Üstelik sözcükler kadar kısacıktı yaşam

İçinde umutla karışık

Bir ana sığacak kadar.

Hem hayat hancı

Biz yolcuyduk

Adı üstünde

Yalan dünya dedik işte

Tutunacak bir dalda yok

Umuttan başka

Hadi huzurum

Vakit daralıyor

Bak kala kaldım sensizliğinin orta yerinde bir başıma.

Bilirsin umudum sende kaldı

Son nefesime kadar ziyan etme umudumu.

Sırf bu sebepten gelsen diyorum..

Halil Orhan ASLAN