ÜŞÜYORUM

Senin olmadığın zamanlarda

Yüreğime bulutlar iniyor

Gök yüzü ağlıyor adeta

Buz damlıyor kaş üzerime,

Güneş saklanbaç oynuyor ,

Göz kırpıp kayboluyor….

Şehrin caddelerine sis inmiş,

Yağmurlar dikine iniyor

Milyon damlalar kafamın içi

Saçlarımda hüznün ıslaklığı

ÜŞÜYORUM

Çıplak gönlüm , sapıtmış

Kalbimin içi tıklım tıklım

Gülüyorlar utanmazlığıma

Düşünüp uzaklara dalıyorum

Gör beni…

Ah benim senden kalan utanmazlığım

Ne hale soktun beni…

Bütün gönüllere güneş açıyorda

Bir bana yok bir bana yok…

Kurutamıyorum yüreğimi

Rüzgar bilmediğim tarafta…

Giyinemiyorum sıcaklığını…

ÜŞÜYORUM….

Sen gittin ya..!

Sanki bütün şehir taşınmış

Caddeler bom boş , kalabalıklar içinde….

Görmüyor gözlerim ı….

Şehirle benim aramda hatıralar….

Ellerin var…

Bakışların var…

Gülüşlerin var…

Çekip gittiğin ayak izlerin var

Göz yaşlarımda

ISLANIYORUM…

Dudaklarım sızlıyor,

Sapsarı burun ucum

Nezle akıntısı düşüncelerim

Koşup sığınasım var

Avuçlarının içine

SICACIK…

Yığılıp düşsem gövsüne,

Saçlarımı okşasan..

Bu sefer belki kalırsın

Üşüdüğümün hatırına..

Ah ! Ne güzelmiş ellerinde yanmak.

Dilaver Karagöz