Yarım kalan kadın

Erhan Özdemir 

Hayat yalan, yaşananlar yalan, sözler yalan
Yüreğimde gizledim yaşadığım ne varsa
Öyle derine gizledim ki… 
Vicdanım el vermedi anlatmaya
Yarım kalan aşkımı… 
Seni seviyorum hala seni seviyorum. 
Rüyalarım gibi bana huzur veriyorsun
Etmedim tövbe, aşkıma dair, sevgime dair
Şimdi dolu dolu yaşıyorum yanlızlığımı
Takmıyom kafama beni üzenleri
Gitti şimdi arkasına bile bakmadan
En son ben gülecegim, o benim için ağlarken… 
Umutlarım ve hayallerim, benim gerçeklerim
Anlatsam kim anlar ki, onu çok sevdiğimi
Kendisi anlamayıp gittikten sonra… 
Kim anlar ki… 

Veda etmem asla umutlarıma
Ölümüm olur benim… 
Biliyorum bir köy var uzakta
Ölümüne seven âşıklar köyü 
Bir gün dönersen eğer geri
Seninle gitmek isterim
Sadece ölümüne sevenlerin girebildiği bu köye
Güneş gibi, mutluluk gibi, huzur gibi
Sana olan tutkularımla birlikte… 

Gözlerine gözlerimi mühürledim
O mahzun bakışlarını gördüğümden beri
Başka bakışlar silemez bendeki seni… “