SENİ SEVIYORUM ÇOCUK

Seni tanıyorum çocuk;

Seni seviyorum fakat asla yüreğimde yer veremem

Sen o eski zamanda bahçede mis gibi kokan çiçeklerdensin. 

Ya ben… 

Ya ben! 

Bu bahçe de soluğunu kesen ısırgan otuyum. 

Seni seviyorum çocuk;

Ben sana hasret yaşarken, ben sana asık suratı vaad edemem. 

Bir miskeetin toprağa değen kokusunu, gazoz kapağının  ruhuma değen melodisini özlüyorum, 

Parmaklarımın yarasını düşlüyorum

Bir an da ben de sarılayım diye,  hala bir anne eli bekliyorum! 

Bu kaderin elinden kaçmayı, 

O bahçeye su gibi akmayı , 

Can olmayı, sana hayatı çok güzel sunmayı

Özümde yine sen gibi olmayı

Ne çok isterdim, ne çok ah be çocuk. 

Seni özlemiyorum mu sanıyorsun ah çocuk? 

Aslında hiç durmadan;

Gülüşlerin koşar yüreğime

Nefes alışların şehrime geldiğinde 

Gözyaşlarım beni terkeder

Ve toprak bağrına basar acıları

Sana  yanıyorum be çocuk;

Bir gün  elbet ölüm gelecek 

Eğer ağlatırsam seni  daralmaz mı, 

Hesap sormaz mı ruhum? 

Bu yüzden çocuk, sırf bu yüzden

Seni seviyorum ama asla yüreğimde yer veremem. 

Dilaver Karagöz Öksüz şiirlerin Babası