UMUDUM KASKETİMDE

Kurnazca bir dengesi var yazgının.

Kavuşmaların özünde sürüncemeler,

Maçoluksa ayrılığın.

***

Kaptan Nemo’nun güve yemiş üniforması

Dipteyim milyar çarpı yirmi bin fersah.

Ermiş derviş külahı sedirde;

Hissedar olmak için muhteşem yüreğine,

Müddetsiz sancı dağıtmakta Kadı Agâh.

***

Üç büklüm olmuş söz

Kıran giresi hüsran..

Beşik verandada rüzgar beklemekte.

Gece yine mi yine hülleci; ay az.

Üç kez boş ol hicran!

İki santim daha dondurunca ayaz,

Mucizevi,

Bitecek bu naz.

***

Kazara zıplıyor kurbağalar

Ben kazara yanmadım üstelik,

Bilaistisna bu sevda.

Krizantem demeti

Cehennemin dibinde keşmekeşlik,

Gamzelerin lazım bana.

***

Daüssılamsın;

Bilekte, neşter künye ışıltısı.

Sıtmaya uğrak yapraklar serip tahta döşemeye

Vuslat çizmekte ,

Pencereden uçup gitmiş hayaller;

Babacan kozalarla…

Ötede çergi ve çengi..

Harmoni akıtan yalak…

Çapaçul çerçi…

Matruş yüzüm..

Bu yüzden bıçak açmaz ağzı.

Kadran boş:

Beklenti; gülüşünle dolmak.

İşini bilse yüreğin

Ayniyet üzre,

Dikeni görmez gözlerin.

Kasketimi indiriyorum yürürken

Böylece siyahım, apak.

Dürülmüş okyanuslar önümde

Deri çizmeler; topuğu kırık…

Çaresiz yerinde saymakta ayak..

Bana sis kafilesi,

Pas rengi evhamlar değil;

Biraz ecinni,

Münbit bir umut bırak!

YUSUF GÖKBAKAN