ZAMAN
Sezgin Ilıcalı
…
kaç kişi kalmışız o şarkıyı hatırlayan
kaç kişi kalmışız hala eski sevgilide
İstanbul sokaklarında nemli bir akşamda
kaç kişi kalmışız birlikte ıslanan
ve aşkı sevda gibi yaşayan
yılgın bezgin yüzlerde kaç dost aklımızda kaldı
öğlen güneşindeyim şimdi prangalı tutuklu hayallerde
aklım eski günlere kaçmış, kaç dostu hayal eder
gramofondaki eski bir şarkıya aklım ermez şimdilerde
o güzel günleri de alıp götürmüş sanki ölen dostlar
zaman bizden çoktan geçmişte
biz hala eski zamandayız sanırız kendimizi
fakat kırk yıl hatrı bile kalmamış kahvelerde
şimdilerde bir göz akar gözlerimde eskilerden
eski şiirleri basarım kabuk bağlayan gönül yaralarıma
anlayan kalmamış şiirden sözden kelamdan
ah bir şiir alan eskici geçse buralardan hepsini alsa
şimdi kurumuş yapraklar suya vurur kendini
eli kulağında bitti bitecek bu zamanda
gözü arkada kalmış o toz pembe gülüşlerin
son şiiri yazıyor şimdi eski bir şair sokaklarda
oysa eskiden başka üşürdük başka terlerdik
başka ıslanırdık her sokakta
üşümeyi de terlemeyi de ısınmayı da birlikte yaşardık
sıradan günler demlenir şimdi akşamlarda
aşkım hala içimde ayakkabılarım kadar eski
eski eldivenlerim kadar sıcak
dostlarım var hala parmak uçlarım kadar narin
ve hala içimi ısıtacak kadar sıcak
aklım eski günlere kaçmış, kaç dostu hayal eder
sende ne kaldı acaba eskilerden sevgili
yürek bu işte merak eder.