YALNIZ DEĞİLSİN

Sen

Sesini tenimde gizlediğim

Adını yüzümün çizgileri gibi ezberlediğim çocuk 

Geçmiş gelecek kaygısı taşımayan umarsız âşık

Yalan yanlış dostluklara demir atmış

Ertelenmiş mutluluklara gebe, çâresiz insan

Sen

Bildiği zamanlardan bilinmez zamanlara yürüyen 

Sustukça, suskunluğu dağlarda yankılanan, arşı inleten

İnce, kırgın yalnızlığıyla karanlığı ürküten 

Kırık dökük düşlerine bakıp bakıp dövünen

Kızdı mı bir ırmak gibi geceye boşalan adam

Sen

Ağladıkça şehri yağmurlara gömen

Aşkın, sevdânın hatrına kendini es geçen çocuk

Sen

Tükenmez yolculuklar boyunca

Yüzü cama dayalı izlediği dağları şimdi sırtında taşıyan yolcu

Sen

Kalbinde ümitler bittiği zaman

Hastalıklı bir geçmiş kırıntısında teselli arayan

Beklentileri uğruna yüreği dağlansa da

Hayata gülüp geçen, aldırmayan insan

Nefes alıyorsam hâlâ

Bil ki YALNIZ DEĞİLSİN

Mihrap YEŞİLGÜL’ün “Öyle İşte” isimli şiir kitabından