Ben hiç kimseyi senin kadar özlemedim,
Hani insan bazı güzel şeyleri sonsuza dek sürecek zanneder ya,
İşte ben seni öyle çok sevdim,
Neyse sen ayrılmak istedin ve ayrıldık sonunda.
Biliyor musun!?..bugün bir şey daha farkettim seninle geçmişi özledim,
Sevdiğini özleyince insan gözlerinin içi üşüyormuş anılara daldığında,
Ve sen de sadece özleneceksin
“Uzaktan Gizlice”
ve de sessizce sevdiğim,
İşte o an gelir kelimeler yetmez yaşananları anlatmaya.
Bu gece iyice haddini aşan bir rüzgâr var özlediğim,
Kokun düşüyor her nefes aldığımda burnuma,
Burnumda tütüyorsun âdeta fakat seni bana getirir mi işte onu bilemedim?,
Nereye gidersem gideyim özleminle kalıyorum sonunda baş başa.
Ben sadece kaybettiklerimi özlerim,
Vazgeçilmeyi hak edeni de siler geçerim yeri olmaz kitabımda,
Öyle yaşayıp gidiyorum işte sen ben ve hayallerim,
Bu şiirimi yazarken de gülüyorum şimdi içten içe…
“Eğer bu da yaşamaksa!?.”
Şiir: FikretOnay
Sevgilerimle
Fikret Onay