UĞUR BÖCEĞİM

Uç uğur böceğim,
Elime kon.
Al beni götür,
Çok uzakta kalan çocukluğuma.

Şarkılar, tekerlemeler söyleyelim
Çocuk umursamazlığıyla.
Elimize horoz şekerlerimizi alalım,
Kırmızı ayakkabılarımızı giyelim
Bir bayram sabahının coşkusuyla.

Ayşe Teyze’nin pişirdiği taze ekmek kokusu,
Bahçemizdeki ıhlamur ağacının kokusuna karışsın.
Dar sokağımızdan gelen
Çekirdek çıtlamalarına
Masum dedikodular eşlik etsin.

Mırnav gelsin yanımıza,
Müthiş melodisini mırıldansın
Yorulmadan oynayalım
Bütün çocuk oyunlarını.

Annem yeniden örsün saçlarımızı
Beyaz kurdele takalım düşlerimize
Evimizin merdivenlerinde
Hatıra fotoğrafı çekilelim ailece
O fotoğrafın herkesten çok yaşayacağını fark etmeden

Çınlasın mahallemiz çocuk
kahkahalarıyla
Hiç bitmesin o neşe
Derken, minareden yankılanan ezan sesi
Eve gitme vaktini hatırlatsın bize.

Ne olur uçma, böceğim, uçma…
Biraz daha kalalım o tertemiz
Huzur dolu çocukluğumuzda.

ŞEBNEM ARICI