Son kez ben yıkarım seni
Dünyada ki son banyon
Günahlarını yıkayamam
Sen buz gibi yatarsın
Buz gibi mermer in üstüne
Sessizce durursun
Soğuk suyla da yıkasam
Sıcak suyla da yıkasam
Sessizce yatarsın
Buz gibi bedeninle
Soğuk mermerin üzerine
Giydiririm son elbisen
Beyaz elbiseni
O güzel kefeni
Sararım çocuk kundaklar gibi
Son kez bakarlar sana
Vedalaşırlar sevdiklerin
Seninle son kez
Göz yaşlarıyla
Sessizce bakarlar sana
Götürürler seni omuzlarında
Götürüp bırakırlar
Kara toprağa
Kapatırlar dünyadaki son kapını
Bir daha göremezler
Konuşmazlar
Hatta sana kızamazlar
Sevenler ağlar peşinden
Biliyorlar seni bir daha
Göremezler
Ben kendimi tanıtmadım
Ben kimmiyim
Dünyada en son ben yıkarım
Son elbisenizi ben giydiririm
Bana gasilhane derler
Dünyanın son banyosu benim
Son yolculuğuna ben
Gönderirim
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz
Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran
Hayalci şair Metin Özdoğan