Kendi hayat ve yaşantımda deneyimlediğim kadarıyla söyleyebilirim ki…
Çok garip bir dünyada yaşıyoruz. Yaşadığımız her gün bir fazla şaşırıyor, hayretler içinde kalıyoruz.
Bir yanda çiçek ekenler bir yanda çiçek koparanlar bir yanda solan çiçeklere su verenlerle karşılaşıyoruz. En çokta yetiştirdiğimiz çiçeklerin koparılmasına üzülüyor ve şaşıyoruz.
Bir tohumu toprağa atmak yeşermesini beklemek, günlerce su verip çiçek açmasını beklemek meşakkatli yollardan geçerken, tamda yapraklarını güneşe verdiği zamanlarda koparılan çiçeklerimiz ha keza duygularımız için şaşıp kalıyoruz öylece.
Garip bir dünya işte; bir de dağ, bayır gezip çiçek tohumları arayanlar var.
Onlar en güzel yüreklere sahip olanlardır…
Bence sevmenin en güzel yoludur bu. Her şeyi sebepsizce sevmek, var etmek çok güzel. Tüm dünyaya katkıda bulunmak, içinden geldiği için beklentisiz yapmak çok güzel bir duygu. Yaşadığımız dünyaya değer katmak gerek, sonuçta içinde yaşıyoruz. Şairin dediği gibi solan çiçeklere su vermek onları tekrar yeşertmek, hayata anlam katmak kalbinde güzel duyguların besleyenlerin işidir. Gün gelir üstlerinde kelebekler dolaşır arılar konar, tüm dünyaya kan olur, can olur, daha yaşanılır bir dünya da var olurlar. Çiçek koparanlara denk gelsek de biz yine çiçekler ekeceğiz, solan çiçeklere su vereceğiz vazgeçmeyeceğiz var etmekten, sevmekten. İyiliği yaymaktan vazgeçmeyeceğiz, gülüşümüzün ardına saklayacağız koparılan tüm çiçeklerin umutlarını. En çokta solan çiçeklere su vereceğiz…
Daha gür bir şekilde çiçek açmaları, hayata anlam katmaları için vazgeçmeyeceğiz güzel olanları yeşertmekten, çiçek tohumları ekmekten hayata hayat katmaktan asla vazgeçmeyeceğiz.
Şükran DEMİRHAN
Mail: demirhansukran12@gmail.com
Instagram: @skrnd_official