SEDA KARA-YARİM-Türk Halk Müziği Efsanesi Geri Döndü

Çok tatlı bir sese sahip olan bir kız tarafından, “Buyurun!” denilerek eve alındım. Eve alınmamın üzerinden yirmi dakika geçmesine rağmen hayretim bir türlü geçmek bilmiyordu. Şu anda evde, çok zarif, güzel ve fidan boylu, henüz yirmi yaşlarında; uzun saçlarını omuzlarından aşağıya dalga dalga sarkıtmış kız ile benden başka kimsecikler yoktu....

                  Aslında hepimiz Tanrı’nın cennetinden kovduğu çocuklarıydık. Tek farkımız günahlarımızın büyüklükleriydi. Tek ortak noktamızsa hepimiz günahlarımızın bedelini ödemek için dünya denilen kara parçasının kapısına terk edilmiş olmamızdı. Rastgele serpilmiş ruhlarımız rastgele et yığınlarının içinde can bulmuştu. Sonra buna da insan denmişti. Sahi nerde unutmuştuk ruhlarımızı?  Nerde bulmuştuk? Yeryüzüne terk...

İNSAN EVLADI Metin Özdoğan Biz yayalar yaşıyoruz şansa Bir sağım da bir solumda araba Şoförlerin yok saygısı yayalara Sanki yollar ait arabalara Şoförler bakmıyorlar sağına soluna Birde çarpanlar yayaya Bir de kızlar yaya sonra Hava atarlar arabasıyla Her taraf araba dolu Yollar zaten araba koridoru Araba yağmış sanki dolu dolu...

https://www.youtube.com/watch?v=1-W2hkTcXD4

Şiir, kırılganlığın sese, söze ve sözcüklere dönüştüğü yerden ayağa kalkar. Bir “çıt” sesiyle başlar her şey! Kuru bir gül dalını büken ellerin bülbül(ümsü) neşidesi. Bir tenakuz, bir dönüşüm-başkalaşım, bir yeniden var olma hevesi. Zıtların gerçeğini ya da ahengini terennüme yelteniş. Avaz avaz bağırmak serin bir seher sessizliğinde. Fırtınada mırmırlanmak. Komedyanın...

Kıyamet kopmaz elbette, Dünya döner yine, Gün kendini tamamlar Ama zaman ağır aksak yürür bende… Deprem olmaz elbette, Sarsıntılar meydana gelir, Yürek hasar alır biraz Ama taş taşın üzerinde durmaz bir daha… Gökkubbe çökmez elbette, Kara bulutlar dolaşır, Gözyaşı peydah olur biraz Ama o göz pınarlarından damla düşmez bir daha…...