Benim çiceklerim vardı,
mevsimleri tanımaksızın aklına estiğinde açan;
rengarenk asi çiçeklerim.
gövdesinden izinsiz uzamış dallarına boyun eğdiren meyvelerim
Göz pınarlarım vardı,
düğünlerde, bayramlada
gama, kedere inat kendiliğinden coşa gelen göz pınarlarım.
Arkadaşlarım vardı,
bir misket, bir aşık uğruna kavga ettiğimiz.
İki dakika sonrasında;
köyümüzün tozlu yollarda kora kor talaka seyirtiğimiz.
Ve allahın her günü
bıkmadan yüz yüze keyifle bakarak gülüşüp oynaştığımız arkadaşlarım.
Ne oldu sahi onlara?
Sihir mi bozuldu,
Rüya mı son buldu?
Bir ben miyim arayan,
sizler aramıyor musunuz o günleri?
Bencilikten uzak,
Kayğılardan arınmış
Kelebekler kadar saf ve özgür
Ne günlermiş be…
Öldürdükmü yoksa hepsini?
Hayatımızı süsleyen olanca güzellikleri öldürdüğümüz gibi!