MİNERVA

Uygar bir kuşun kanadından Minerva,

Adı ya henüz konulmamış

Ya da adı önemsenmeyen bir kuşun kanadından,

Usulca,

Bir tüy düşür, sevdiğinden her şeyi sakınan

Bu kızgın çığlığın şiirine.

Flüt üflüyor Pan

Ergen kızlar lir çalıyor beyazlar içinde.

Kupa pupa çaça…

Bitsin, bitmeli bu kanlı şölen,

Kazınsın, kazınmalı bence

Çıkarılmalı kan rengi literatürden.

Utansın kaçsın, utanmalı simgesi ay olan tanrıça

Uslansın, ışığı ay ve ay kadar olanları

Habire avlamaktan.

Ama değil öyle işte,

Ben beni bildim bilesiye

Bilemekte bıçağını Züleyha,

Leyla ise temreniyle

Uğursuz bir gecenin sözsüz batağında

Cigerleri kanatmakta…

Fonda bir tas,

Mayalanmamış üzüm suyu,

Sarhoş asma.

***

Olan şiire oluyor anlayacağın,

Güzel ah’lar taşırıyorum mısra mısra 

Ket vurup tüm düşüncelere,

Duygulara açıyorum özgürlük kapılarını;

Cümbüş eşliğinde

Esaret altında çırpınırken dikenli bir torda.

Bu mudur yani Minerva,

Verdiğin değer aşka!

Elinde kenevir bir torba,

Laneti kıpır kıpır ,

Haddinden çokça zorba

Bir melez tanrıçasın altı üstü sen,

Değilsin Leyla’dan ve Züleyha’dan daha fazla!

   Yusuf Gökbakan