VURGU YUSUF GÖKBAKAN … Bütünüm sensin Yarım yamalak, seni soyutlayan Göbeği kesik hülyalar. Varlığına vurgu yapıyor yokluğun bu aralar… Sanı değil tanıdır diyor anka, Koşmaya ahd ettiğin bu kulvar. Yankı değil yakıdır nefesin. Bağra düşen bütün hançerlerin kını, Deryalar toplamı gözlerin. Her çarpım çarpım oluşum kalbe takı, Banıyorum o yüzden...
Taylan Özgür Köşker (Babaannem İçin) Sen, yaşamımı etkileyen insansın. Sen, ruhumu bir kez olsun incitmeyensin. Sana olan borcumu hiçbir zaman ödeyemem. Ölene dek ödeyemeyeceğim. Sana olan borcumu tıpkı senin nazik, yalın, tane tane konuştuğun Türkçeyle ödeyeceğim. Tertemiz, akıcı, pırıl pırıl Türkçe’yle yazarak ödeyeceğim. Yazar Hamdullah Köseoğlu’nun dediği gibi, “Ben ne...
Benim gittiğim uzaklar değil, içimdeki sözlerdir. Buğday tarlalarının uykusunu, yüksek seslerin kışını, kırlangıçların akşamını geçti çocuk. Gaz lâmbasından güneşler yapıyor düşen gövdesine. Benim gittiğim o çocuğun kalbindeki gecedir. Bir kadın yemenisini tutuyor inen tokada, bir kendinden daracık odalarda. Gün iki kez bitmiş, gece bir daha siyah. Çocuk üç büyük korkuyla...
Belki tokluk, belki açlıktır huzursuzluğumuzun nedeni. Zor şartlar belirler belki koşulları. Kim bilir bir buhrandan da çıkılabilir yola. Kim bilir bir kabusun kesinliği iyiliğe de götürebilir bizi. Tokluğun tamamlanma vehmi, yeterince neşelendirmez. Tamamlanmak üzere yola çıkanlar eksilir. Hiç bir nesne bizi tamamlamaz. Yanılmış bir saygı yarım bırakır. İnsan kelimesiyle her...