KENDIME KOŞSAM

Gece gözlerinde kayboluyor , Kaybolan özüm…

Geriye sen kaldın, Varlığım.

Dualarım , unuttuklarım…

Nuh ne dedi ;

“ Yaratan / koruyandır . “

Ateşe koştum , yalın ayak …

Ölümü kucaklarken , gün doğumu,

Kılıcımdaki kanı, şarap gibi içtim.

Çizmenin altında yükselirken toprak ,

Şarabı / kanı sende içtim gün batımı,

Diri diri gömerken tenimi ,

Geriye bırakmadım,

Asla seni ….

Baharı avuçlasam, yırtık ayakkabım,

Nasırlı parmaklarıma sarsam .

Hikayeler okusam , bahara sarılmışken,

Gözlerine baharı taç yapsam .

İllaki olasın,

İçinde olmadığın baharı,

Ne yapayım?

Tohumlar eksem , yeryüzüne dağılsam…

Zerrelerim , tenine dolarken…

Mevsimleri toplayıp avucumda sallayıp,

Annemin ninnisini dinlesem ,

“uyu yavrum ninni diyeyim sana”

Sonra savrulup rüzgar olsam ,

Karanlığa dalıp, ciğerim patlayana denk ,

Koşsam koşsam kendime…

Ogün Orpars