KeliKELİMELERmeler

Bir yol bulup kendilerine
Akarlar kalbimizden beynimize,
En son dudaklarımızdan
Dökülüverirler tüm görkemiyle.

Kimi zaman kış olur, içimizi soğuturlar;
Kimi zaman güneş olur,
Isıtırlar içimizi,
Dindirirler gözyaşlarımızı.

Bazen de bir dolu gibi, acımasızca
Tarumar ederler bahçelerimizi.
Ama o kadar güçlüdürler ki…
Öyle güzel dizilirler ki yan yana,
Birlikteliklerindedir tüm güçleri:

Bir şairin dizesi,
Bir yazarın romanı,
Bir bestecinin aşk sözleri
Oluverir birliktelikleri.

Bazen dizginleyemezler kendilerini,
Atlarını sürerler dört nala.
Söylenmemesi gerekenler —
En yıkıcısından, en acısından —
Bir araya gelir, hiç acımasızca.

İşte o zaman korkarım güçlerinden;
Çaresiz kalır benim kelimelerim,
Affetmeyen merhametsizliklerinden.

Oysa bilmezler ki insanlar ölümlüdür.
Bir hoş sada bırakan yeryüzünde
Yalnızca kelimelere dökülenidir.

ŞEBNEM ARICI