EDEBİYAT

Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Eğitimde Psikolojik Hizmetler Bölümü’nde öğrenim gördüğüm 1980’li yıllar.Okuru olduğum Cumhuriyet Gazetesinin iç sayfasında, bir resim kursu ilanını farkettim. “Kayıhan Keskinok Atölyesi Resim Kursu başlıyor” gibi bir duyuruydu.Resim yapmak, ilkokuldan berivazgeçemediğim bir tutkuydu. Bu ilanı görünce, çok sevdiğim resim yapmayı kursa giderek geliştirmeyi düşündüm. İlkokuldan beri,...

Öncelikle yaşam koçu / kişisel gelişimci / İK veya bu konularda herhangi bir akademik uzmanlığımın olmadığını, ifade ettiklerimin naçizane kendi fikirlerim olduğunu belirtmek isterim. *** *** *** Hayallerin, hedeflerden çok yukarıda ya da hedeflerin, hayallerden çok aşağıda olmaması gerekir; birbirine paralel veya yakın olmalıdır zira başarının anahtarı da budur. Ne...

Şiir, insanlığın en eski sanatlarından biridir; yalnızca bir edebî tür değil, aynı zamanda varlıkla kurulan en derin ilişkilerden biridir. Kelimelerle inşa edilen bu yapı, düz yazının ötesinde, anlamı çağrışımlarla büyüten, duyguyu yoğunlaştıran ve insanın ruhunu dile getiren bir sanat formudur. Felsefi açıdan şiir, insanın varoluş karşısındaki hayretiyle başlar. Platon şairi,...

 Bir zamanlar anılar, sandıkların diplerine saklanırdı. Sararmış fotoğraf albümlerinin sayfalarında sessizce bekler, sadece dost sohbetlerinde dillendirilirdi. Komşu kapısı çalınmadan yapılan sürpriz ziyaretler, el yazısıyla yazılmış mektuplar, telefonda söylenen “ararım seni” sözü… Hepsi kendine has bir samimiyet taşırdı. Mahremiyet, insanın en derin sırlarını sakladığı bir hazine sandığıydı. O sandığın kapağını ise...

Salt nefes alabilmenin öneminin yanı sıra, bir de ‘yaşadığını hissettiğin’ için derin bir nefes alabilmek her şeye bedel olmalı. Herkese göre değişmekle birlikte ve yaşamaktan ne anladığımıza bağlı olarak farklılık gösterse de sevebildiğimiz, gezebildiğimiz, gülebildiğimiz kadar hayatın içinde varız. Bununla birlikte, bu hayatı tam anlamıyla yaşamış olduğunu söyleyen biri varsa...

Bir zamanlar avuçlarımda,adının sıcaklığı vardı.Gözlerin,en sevdiğim şiirin en güzel dizesiydi.Şimdi yokluğun,içimde büyüyen bir sızı;sanki kayıp bir şehrinson yankısı… İki ayrı şehirde,aynı geceye uyanırız.Sen orada bensiz,ben burada sensiz yanarız.Adı ayrılık bunun;sonu hiç kavuşamamak…Bile bile aynı aşkta,ayrı ayrı kanamak. Masada duran resmin,gülüşün çoktan solmuş.Söylenmemiş sözlerboğazımda bir düğüm olmuş.Başka kollarda avunmak,başka gözlerde kaybolmak…Senden...

Lisenin ilk yılıydı. Kanın deli gibi kaynadığı, damarlarda bir türkünün coşkuyla aktığı, insanın kendisine “delikanlı” dendiğini ilk kez ciddiye aldığı o günler… Bulunduğu kasabadan, tanıdık sokaklardan, güvenli evinden uzakta, büyük şehrin kalabalığına atılmıştı. Yatılı okul, yeni bir hayatın başlangıcıydı. Ancak bu yeni hayat, içine bir yabancılık, bir sıkılganlık tohumu ekmişti....

Aklım yetim kalıyor bu karanlıklarda. Işığı açın demek korkutuyor bu devirde. Ateş olurum demeye korkuyor insan. Memleketim yanarken su olamamak utandırır. Yağamamak korun üzerine gücendirir. *** Barış fidanları sökülürken utanmadı zalim, Ağacı kurdu kuşu yanarken saçını taradı hain, Ders almadı zerre kadar hiç bir alim, Çünkü en büyük ihanet memleketine...

“İki çocuklu dört kişilik bir aile ve bahçesinde salıncak kurulu dut ağacına sarılmış kollarıyla üzüm asması olan ahşaptan iki katlı köy evi. Henüz beş yaşında annemizin bizi terk edeceğini bilmeden mutlu mutlu sallanırdık üç yaşındaki kardeşim ve ben” Bu sözler, telefonun öbür ucunda, abi yurt çocuklarının dertlerini, yaşadıklarını ve çile...

Tüm kişisel gelişim kitapları, hatta yaşam koçları ve bu konuda uzman akademisyenler, “Önce Sen” der. Sizce neden? Bana göre, kendimize değer vermediğimiz sürece; kendimizi sevemeyiz, kendimizi sevmediğimizde de insanları sevemeyiz ve ne kendimize ne çevremize faydamız olamaz. Keza uçak seyahatlerinde; uçuş öncesi yapılan anonsta, herhangi bir acil durum olduğunda, başımızın...

Gülmek hayal olur ıssız gecede, Ruhu üşür, bedeni buz keser. Ay ışığı düşer kerpiç bir eve, Umutları başka bahara kaldı. *** Kırık kalbiyle yüreği yanar, Özlem çeker gurbet ellerde. Yoksulun çilesi türkü olur, Süzülür bağrı yanık ezgilerde. *** Başka bir şey düşünmedi yüreğim, Sevmekten, sevilmekten başka. Sevdalarla buluşurdu kalbimiz, Göklerde...