Hani çoğu zaman insanların paylarına yorum olarak ve/veya kendim pay açarak “İnsan olmak çetin ve derin meseledir.” diyorum ya…
İşte bir tanesini yazayım.
İnsanları ne kadar duyuyor, hissediyor ve onlarla oluyorsan o kadar insansın! Ama bunun bir olmazsa olmazı var. Bunu başa kakmadan, o insan için değil de, Allah’ın rızasını gözeterek yapıyor olmak gerekiyor. İşte o zaman o derece insan olmuyorsun, son derece insan oluyorsun!
B.D.
Yine geceye kıssadan hisse hoş ama düşündürücü bir not daha düşelim:
Derviş gönüllü yaşlı bir amca, her sabah, henüz büyüme aşamasındaki bir eşek ile dükkanının önünde konuşur, onun hal ve hatırını sorarmış üstelik bunu hiçbir gün de aksatmazmış. Eşek de her sabah amcanın dükkanının önüne gelmeyi hiç aksatmamış. Diğer dükkan sahipleri de bunu hayranlıkla seyrederlermiş. Yine böyle bir günün sabahı eşek ile halleşirken, dükkanın önünden bir genç geçiyormuş. Yaşlı ve derviş gönüllü amcayı eşek ile hasbihal ederken görünce biraz da alaycı bir eda ile;
“Ne yaparsın dede, eşekle mi konuşuyorsun?” demiş.
Dede, gencin yüzüne dönüp anlamlı bir şekilde;
“Evet ama, her eşekle konuşmam.” demiş.
Bir insan, kemal sahibi bir insan olmak istiyorsa, çetin yolları aşması gerekiyor. Başka yolu yoktur. Aha yine söyleyeyim ki, insan olmak çetin ve derin bir mesele!!!
B.D. Bülent Demirel
HERKESE BOL OKUMALI VE SAĞLIK DOLU ÖMÜRLER DİLERİM!