İKİ AKREP

– I –

Yankımaları isminin süslüyor semasını

İçinden geçtiğim şehirlerin.

Razı olduğu besbelli gönderdiğim selamlardan

Meşk üzre ,okkalı çırpınışları denizin.

İstakoz çarşılarında bando,

Bir partal tezgahın üstünde sımsıkı

İki akrep sokulmuş soğuğun iliğine.

Rehavet içinde putreller, hasret ıtrı

Karanlığa sitem üzre istasyon… ve raylar

Acı bir çığlık giyotin bıçağında, inim inim

Sarımsı bir macun çekili dervişan yarama

Iskartada, muhtaç olduğum dokunuşlar

Mesnetimsin, mecburi istikametim.

-II-

Son hazan ayı, yirmi birlik..

İki akrep süsü birbirinin ;

Bu bir ilk.

Eski ahitlerde soyut ve kutlu gizler,

Bariz bir kulis içinde garez kuşları,

Ayinci, cezbe halkasında;

Ateşvar çember..

Av peşinde atmacalardan,

Kaçış içinde hazinliğim.

Huzur karışmalı bu kez,

Dikkat çeken mutuma,

Bu kez kaybedecek ayrı gayrılık, eminim!

Nerde görülmüş , tuhaf,

Birbirini soktuğu iki akrebin,

Bu bir nişan arefesi,

Coşkun bir lir.

Dekolte giyinmiş orkinos,

Müjde kuşları , iyilik avanesi

Ilıkça süpürüyor saçlarını lodos

İki akrep, saman çöpü, sihir.

YUSUF GÖKBAKAN