GÜNE ŞİİR DÜŞTÜ!

GEL KARDEŞİM

Nerden geldik, gidiş nere?

Düşünelim gel kardeşim.

Gururlanma hiç boş yere,

Aciz kuluz bil kardeşim.

Hayallerin uçuk kaçık,

Ziyandasın açık seçik,

Tanımazsın büyük küçük,

Bu ne biçim hâl kardeşim.

Dost olanın kadrini bil,

Dünya fani sev ki sevil,

Unutma ki bir tatlı dil,

Şeker, şerbet, bal kardeşim.

Sakın ha gönül kırmaktan,

Gocunma varsa vermekten,

İyidir kâbus görmekten,

Böl uykuyu böl kardeşim.

Bu dünya geçici mekân,

Var mı burda baki kalan,

Hâk’tan gayrı her şey yalan,

Hiç bağlama bel kardeşim.

Dostluktan çekinme, ürkme,

Hâkkın olmayana sarkma,

Bir şeyin eksilmez korkma,

Tebessüm et, gül kardeşim.

Mevlâ kula mühlet verir,

Yaptığı her şeyi görür,

Döne döne kabre varır,

Gittiğimiz yol kardeşim.

İsmail’im de bak hele,

Derdini deme yâd ele,

Ne dilersen ondan dile,

O’nun lütfu bol kardeşim

İsmail İsmail Gül