GÖZLERİNE BAKINCA

Gözlerine bakınca ruhuma cemre düştü

Taptuk dergâhına nice Yunus Emre düştü

Hayallere sığmayan sevdanın en derini

En kurak vakitleri soluyan ömre düştü

Kıyamete soyundum, fırtınalar soludum

Bulutlarda gezindim gözlerine bakınca

Ellerimde tuttuğum güle döndü her zakkum

Değişti birden iklim gözlerine bakınca

Yanılgı sağanaktı yağdı umutlarıma

Yenilgi hüzünlendi gözlerine bakınca

Kirpiğimden düşenler yağdı hudutlarıma

Ülkem fethe özendi gözlerine bakınca

Müneccimler unuttu yıldızların ilmini

Bir meczuba dönüştü gözlerine bakınca

Seyyahlar arşa çıktı arşınladı zemini

Leylalar çöle düştü gözlerine bakınca

Çiçekler yankılanır ruhumun bahçesinde

Renkler sana bağlanır gözlerine bakınca

Siyah kendinden soğur sensizlik gecesinde

Gökkuşağı utanır gözlerine bakınca

Çağırdı sofrasına aşkın her mağdurunu

Halil İbrahim oldu gözlerine bakınca

Gönlüm hem uzaklarda bıraktı gururunu

Hem akl-ı selim oldu gözlerine bakınca

Pervane alevlere tutulur kalır mıydı?

Bilseydi yandığını gözlerine bakınca

Hiç beyhude sevdalar gönlünü alır mıydı?

Kader ördü ağını gözlerine bakınca

Gözlerine bakınca Fuzuli esir düştü

Şairlerin rahmine hep aynı şiir düştü

Sensiz sokaklarında pejmürde dolaştığım

Tanyerini unutmuş zavallı şehir düştü

İbrahim EŞMELİ