GÖK VAİZİ

Dünyanın en bahtiyar göğü altındasın

Ve ben o asumanın düşkün vaizi;

Çiy toplayan kırağı döken

Gümrenen haylaz bulutlara

Dolu dolu yağan.

Aşkı tatmaz hiçbir terazi

Yok mu bunu, şu şimşeğe anlatacak biri,

Hay aksi.

Benim göğüm arızalı;

Kan sızıyor çatlağından,

Semalarında ezgin bir sahne,

Bezgin bir trajedi, tek perde.

Kaçıp sığınıyorum bu sebeple seninkine.

Çocukları var senin göğünün apak

Güvercini… pak gerdanlı.

Her bir tüyüne

Her bir tüyü kadar

Kurban olası şair türeten.

Bir şiirden başka bir şiir çıkıyor sende.;

Bozkırın kaneviçesi kelamlar… çocuksu, tertemiz.

Kaçınılmaz kutlamalar meşaleli

Dizeler leyli leyli

Ardınca gök kürsüden o vaiz

Seni okuyor güzel dualarda.

Kutlula ey eleğimsağma,

Bu tansık doğurganlığı;

Gözgünden kırıldıkça ışığın

Sere serpe bir sungu

Sırılsıklam bir sunu

Hepsi sızılarımın emi.

Eriyik bir yumru var solumda, kınalı.

Sözlerinle sözlü

Gözlerinle nişanlı.

Yekiniyor yeniden

Öçsüz sevdaların adamı.

YUSUF GÖKBAKAN