EYLÜL’Ü VER BANA

Karşılıksız bir aşk hikayesi..!

Ekim bana doğru koşuyor,

Ben ise Eylül’ ün gözlerine bakıyor,

Gitmesin diye ellerinden tutuyorum

Sorsana bana ben iyi miyim..?

Yine ben de mevsimlerden gece !

Ya sende, ya sende..?

İlkbahar, yaz, sonbahar, kış….

Yoksun!

Eylül belki de güneşe son kez izin veriyor.

Penceren, var, duygu var, , aşk var, bakışların var,

Sen yoksun , karanlıktayım..!

Gecenin postuna oturmuşken hayallerim

Ben yalnız halimle güneşin vurduğu yüzünü seyrediyorum, nasılsa özlemeye alıştım.

Gecelerde bana kahır var..!

Ben yanarken….

Ya sen sevgilim, ya sen;

Hasrete son kez izin veriyor musun?

Ay ve yıldızlar seni taşıyor sanki..!

Her an kucağıma bırakma umudu var

Bu aptalca düşünce değil mi..?

Bunamış bir aşk hikayesi bu..!

Dün gibi deli, bu gün gibi divane.

Eylül diyorum sevgilim, Eylül…

Pencerenin ardında gölge, rüzgarın salladığı perdeler, yağmura aldırmayan saçların…

Aşkı bir yudumda içmiş sarhoş biriyim.

Bir bakışta yürek eriyor, tüm bu olanlar Eylül de…

Ey geçmişten geleceğe beni üşüten sen, ayazın vurduğu mevsimim

Eylül’ ü ver bana…

Dilaver Karagöz