EYLÜL’e

Sen hüzün ayısın ben gurbet kızı
Benim dertlerim de sendendir Eylül
Gelip sol yanıma taht kuran sızı
Şafağa geç kalan dündendir Eylül

Yüzüm de gülücük gönlümde keder
Tutulmaz tutayım gençliğim gider
Şans halden bilmezle yârenlik eder
Bana tebessümü yandandır Eylül

Âlem bir bütündür buçuğuyum ben
Bir bebekte dudak uçuğuyum ben
Derin yaraların çocuğuyum ben
Böyle içten gülmem ondandır Eylül

Gül açsa yürekte bağban gerekir
Gönül havalanmış urban gerekir
Yar ziyaret imiş kurban gerekir
Verecek tek varım, candandır Eylül

Hüzün bir yol bulur gönlüme sızar
Çekilir canımdan kan azar azar
Mutluluk tebdili kıyafet gezer
Onu bilmeyişim bundandır Eylül..

Sevdagül Aykar Yıldız