Gün geliyor, ana evinin, o birlikte kahvaltı ettiğin, gülüp eğlendiğin, komşularla hoşbeş ettiğin, halı silkeleyip çamaşır astığın balkonunda, sırtını duvara yaslamış bir selâ dinliyorsun. Selâ bitiyor, annenin kimliğini okuyor hoca, “vefat etmiştir” diyor sonra… Mıh gibi saplanıp kalıyorsun yaslandığın o duvara 25 yıl önce kaybettiğin baban da ölüyor yeniden orada,...