Etiket: edebiyat

Türk’ün yüreği gibi sev beni Kalbi umutla çarpan Dur durak bilmeden koşan Koştukça umut saçan, Türk’ün yüreği gibi sev beni *** Sesim bazen çatlar Çünkü içimde Söylenmemiş destanlar var. Bundandır çözülmeyen dil bağım. Türk’ün yüreği gibi sev beni *** O yeter bana Beni süsleme kelimelerle Bayrak as rüzgârıma sadece Dalgalansın...

Çok eski zamanlarda, yaşlı ve çocuksuz bir bambu kesicisi yaşardı. Bir gün ormanda çalışırken, kökünden gizemli bir şekilde ışık yayan bir bambu kamışı bulur. Merakla kestiğinde, içinde başparmağı büyüklüğünde, minicik ve güzel bir kız çocuğu bulur.​ Yaşlı adam, kızı evine götürür ve karısıyla birlikte kendi çocukları gibi büyütmeye karar verirler....

            Birbirimize kolaylıkla ulaşabildiğimiz, birbirimizin yaşadığı şiddeti görünür kıldığımız ve bu şiddete ortak bir tepki geliştirebildiğimiz sosyal medya mecralarında son zamanlarda dikkatimi oldukça çeken bir durum söz konusu. Sosyal mecralarda kadın mücadelesinin ruhuna aykırı bir durum gelişiyor, kadın dayanışması koşullanıyor.             Feminist hareketin tarihsel birikimiyle kazanılmış dayanışma kültürünün, dijital çağda...

Ödüllü Yazar ve Şair Betül Fırat’ın 18 eseri okurlarıyla buluşmuştu. Şimdi de “Pinhani Öyküler” ile öykü kitabı, “Ruhun Ezgisi” ile de şiirleri ve şarkıları okur ile buluşuyor. Eser sayısını 20’ye çıkaran yazardan yeni eserlerin de geleceği müjdesi alındı. Senaryolara konu olacak nitelikte öyküleri ile okurlarını bekliyor. Şarkıları da tüm müzik...

Betül FIRAT: Hoş geldiniz Furkan Bey. Öncelikle sizi tanımak isteriz. Furkan Er kimdir?Furkan ER: Dislektik bir eğitmen olarak Üniversite olarak Çocuk gelişimciyim, ve özel eğitim alanında devlet okullarında uzun yıllar çalıştım. Disleksi Aileleri Derneği’nin kurucu başkanı oldum, şimdi ise onursal başkan olarak katkı sunmaya devam ediyorum. Bugün Brezilya’da yaşıyorum ve kurduğumuz...

Çocuk… Çocuk kavramı; kimisine göre bir evliliğin meyvesi, kimisine göre ise bir zevk bencilliğinin sonucudur. Yoksa çocuklar; ebeveynlerin kendi projelerini beğenmedikleri için yeni bir proje üretmeye çalışan mühendislerin bir sonucu mudur? Ya da anne ve babanın kendi kuramadıkları, gerçekleştiremedikleri hayatların yeniden filizlenebilme ihtimalini yükledikleri birer temsilci mi? Oysa çocuk, geleceğin...

Gel desem gelir misin be sevgili;Yokluğuna yazıyorum bak bu satırlarıBiraz gözlerim yaşlı, sesim ağlamaklıYokluğunda kalbim sızılıGel desem gelir misin be sevgili Her harfinde seni andımHer satırında sana ağladımBen hep sana yandımGel desem gelir misin be sevgili Geceyi sabah ettimKendimi talan ettimSeni ararken bu şehri tavaf ettimGel desem gelir misin be...

“İstanbul’u en iyi, bir vapurun camından bakınca anladım.” Bu şehre yerleşmek için gitmem ben; her yıl yaz ve sonbahar mevsiminde, Düzce’den ara ara uğrarım ona. Gidişlerim bir kaçış değil, daha çok bir yoklama gibidir. Kalabalığın içine karışmak için değil, kıyısında durup kendimi dinlemek için giderim. İstanbul’a her varışımda aynı hissi...

​Geceye soruyorum seni, Yine cevapsız çınlıyor adın. Bir şarkı gibi dönüyor içimde, Ama artık dans etmiyor kalbim. ​Gözlerin hâlâ üzerimde, Ama ben başka bir rüyadayım. Kalbim mi kırıldı, yoksa özgür mü oldum, Anlamıyorum, ama parlıyorum hâlâ. ​Aşk dedin, ateşti belki, Ama ben küllerimle makyaj yaptım. Her darbeden sonra aynaya baktım,...

Meğerki yükmüş sendeki değerim, Zannıımca büyükmüş kalbinde yerim. Her beşeri darbeye Rahman, Rahim; Payidar değiliz, sonumuz vahim. *** Herkes tanışana kadar melekti, Aniden düşman gibi kılıç çekti. Dert, kendine ortağı bizi seçti; Payidar değiliz, sonumuz vahim. *** İnsan istiyor berrak gibi kader, Hayattır bu, bilmem Mevla’mız ne der? Kıymet bilemeyen...