DOLANIR GELİR

Bir başka oluyor Seyr-ü seferde seni özlemek Kokunu uzaktan koklamak Seni rüyamda gördüm Hayal edip seninle yaşamak Sen bir başka şehirsin Hey dünya başkenti Aziz İstanbul Senin güneşin gibi batmıyor Nedense buranın güneşi Hasretin hiç yakmıyor Be güzel İstanbul Hele akşam sefası hiç yok Buralar da be İstanbul Senin akşam...

Eyvah! Yine manalı bir bakış, Yine gamzeli bir gülüş yanağında. Ve lütfettiğin şu hafif tebessüm… Nasıl da derinden dokunur bu yüreğe, En veremli zamanında… Şu dolu dolu bakışlar yok mu? Acaba yine neler yeşeriyor içinde? Dur! Sakın bozma! Elleme… Böyle, ne de güzel başladın söze. Ya bu nasıl da hoş...

Altmışlı yıllardı. Dağdaki evimizde henüz bir lüks lambamız yoktu. Sabah ezanında tütün kırmaya gider, sıcak bastırınca eve getirip dizer, akşamüzeri yine göz görene kadar tütün kırardık. Kırsaldaki mütevazı yaşantımızda sıradan bir lüks lambası bile, bize lükstü demek ki. Yeterli aydınlatma aracımız olmadığı için de geceleri çalışmazdık. Dolunay olan birkaç gece...

HASRET TÜRKÜSÜ Ali Rıza NAVRUZ … Oldukça cüretkâr bir sorusuydu şu bizim meraklı Melahat’ın sorusu: “O can kim?” “Cehennemin dibiiiii…” Diyebilir miydi ki şair? Sadece ve sadece; “o bir şiirdir” diyebilmiş… Şiirden de anlar ya Melahat, başlamış kesmeye ahkâmı: -Semantik açıdan çok çok açık buldum o şiiri. Hatta retorik açıdan...

https://www.youtube.com/watch?v=9HiIsey_SKo

                                                                                                                                                   Mehman’sız Mehman’la “Kara gözlüm”… ŞEHİT Hanımı… Bundan önce de onlar hakkında yazmıştım. Her biri başka sever, başka bekler yârini; kimisi aşkının yasını acılarla kıvranarak tutarken, kimisi hâlâ bir kaybın yokluğuna inanamıyor. Mert, onurlu, ŞEHİT yârinin adını şerefle korumak, ondan yadigar evladı veya evlatları kaldıysa, onları babalarının ismine layık...