DEPREM

Evlerimizi yıktın.

Umutlarımızı,

hayallerimizi yıktın.

Yaktın canımızı

…!

Suçlusun…suçlu…suç…s…

Doğru değil sözlerim

Hem de hiç doğru değil.

Ne kadar hakkımız var ki?

Köşe, bucak suçlu aramaya sırf yaftalamak adına.

Suçlu sensin,

suçlu benim,

suçlu biziz.

Ve durumun bu denli aşikar olduğunu hepimiz biliyoruz.

Riyakarız, korkak, çıkarcı

ve iki yüzlüyüz.

Yapılan yanlışları örtbas etmek gibi bir hastalığımız var bizim.

Mesuliyetten kaçmanın en kolay yolunu seçmişiz anlayacağınız.

Acz ve kibrin utancını,

çocuğu beleğe sarar gibi sarıp; sözde sevmiş ve korumuş mu oluyoruz fikri sabıkamızda?

Deve kuşu taktiği

bu davranış

Ne bileyim,

lanet olsun ….her ne ise ne işte.

Ama iyi bir yöntem değil.

Hal böyle iken,

kabullenmesemde,

millet olarak tam da böyleyiz

Deprem denilen bu olay,

duymak dahi istemediğimiz ve

bilerek sırt çevirdiğimiz nice acı gerçekleri milyon kere vurmuştur

şamar niyetine kirli yüzümüze.

Hem de beynimizin karanlıkta kalmış arka pencerelerini

ışığı ile delercesine.

Anlamış olurmuyuz maksadı?

Kim bilir…belki.

Çaresizliğin acısı, yakarmış

insan gibi insan olanların yüreğini.

Bak işte, biri birilerine kanlı bıçaklı

düşman bildiğimiz uluslar,

akın, akın geliyorlar yurduma.

Yıkarak artniyetin duvarlarını

Apayrı dinlerin, oluşturduğu yumak örf ve inançlarını bırakmışlar şimdilik bir kenara.

Ayağa kalksın istiyorlar

Cumhuriyet Türkiyesinin

genç, sevimli, umut veren aydınlık yüzü.

Macar aktivistin göz yaşlarında.

Şahit olunca

bu olgunluğa,

hala umut var diyorum

hala umut var.

Gelecek bir zamanda;

Üstadın dizelerinde sözünü ettiği

”Bir orman gibi”

Kardeşçe yaşamaya.

Hala umut var

6-10 ŞUBAT 2023 AKBÜK

Necati Açıkgöz