DARBUKACI

“Uzaktan davulun sesi hoş gelirmiş”derler.

Acaba öyle mi?

Gelmiş geçmiş bütün ritim emekçisi meslektaşlarıma ithaf olunur.

DARBUKACI

Bir elinde giysi dolu bavulun Omuzunda darbukanla davulun

Geç kalmış yolları açın savulun Sırtında hep yükün var darbukacı

Üstün başın tozlu dağılmış baş saç Sofra buldun otur sopa buldun kaç

Uzun yoldan geldin bak karnında aç Yemek var mı yok mu sor darbukacı

Sahneye azıcık zaman kalmıştır Herkesi ufaktan telaş almıştır

Gevşemiştir vida deri salmıştır Akort et aleti ger darbukacı

Orda otuŕ derler bazende burda Bazen görünmezsin uçta kenarda

Bazende kalırsın iki arada

Oturacak yerin dar darbukacı

Bazısı gamsızdır sanırsın biblo Kimi homurdanır yetişmez kablo

Her işe koşarsın hep aynı tablo Sahnede düzeni kur darbukacı

Sahneye çık derler siz yemek yerken

Hep müzik isterler olsa da erken

Assolist çıkmadan çalıp söylerken Çıkmalı hep sesin gür darbukacı

Elinde ışıklı toprak çömleğin Simsiyah elbisen beyaz gömleğin

Pabuçların rugan simli yeleğin

İpek kravatın mor darbukacı

Müşteriler gelmiş mekan hep dolmuş

Assolist havalı pek te şık olmuş

Zaman gelmiş saat dokuzu bulmuş Soliste sırayı ver darbukacı

Proğram başlamış ortam şahane Hiç hata payın yok bulma bahane

Peşrev de çalındı bitti son hane Artık ilk şarkıya gir darbukacı

Müziğin kalbisin geçmeli sözün Bozuntuya verme gülsün hep yüzün

Maestroda olsun kulağın gözün Sazları solisti sür darbukacı

Bak herkes bekliyor tutmuş nefesi Solist panik atak bu neyin nesi

Sazlar bastırmasın duyulsun sesi Tam sırası esi vur darbukacı

Solist telaşlıysa seni duyamaz Korkudan panikten sana uyamaz

O sineye çeker susar kıyamaz Yinede fırçayı yer darbukacı

Zanneder dünyada tek solist o dur Yanılsa da der ki doğrusu budur

Dur dersin hızlanır hızlansan durur Nasıl katlanırsın sır darbukacı

Sen yol gösterirsin uyanmaz aymaz Sabit fikirlidir huyundan caymaz

Sineye çekersin kulağın duymaz Her zaman bir gözün kör darbukacı

Şarkıya gir dersin öylece bakar Hem detone hem de ritmden çıkar

Kendinin suçunu üstüne yıkar Velhasıl bu işler zor darbukacı

Sazlara uymadan kendin yırtıyor Sinirler gerilmiş panik artıyor

Sen sabır ettikçe şeytan dürtüyor Diyor kafasını kır darbukacı

Maestro sinirli yağıp esecek

Ona dişi geçmez sana küsecek

Belkide şarkıyı o an kesecek

İşaret gelirse dur darbukacı

Solistin sazların kaprisi bitmez

Ya mikrofon eksik ya sesin gitmez

Sen kusur örtersin teşekkür etmez Her zaman görürler hor darbukacı

El alem işini kolay sanıyor Bilmezler yoruldun canın yanıyor

Patlamış nasırlı elin kanıyor

Yaralı parmağı sar darbukacı

Böyle uyumsuzluk binde bir olur Sazlar tabancaysa solistte okur

Bir ahenk içinde sahne son bulur

O zaman olursun pir darbukacı

Bazen bir müşteri sana bulaşır Densizce konuşur itçe dalaşır

Kulak asmaz kemancıýla dolaşır İstek var mı yok mu der darbukacı

Etrafı takip et fırlayıp hopla

Kapmasın çocuklar her yana zıpla

Pistte yerlerdeki parsayı topla

Saçılan parayı gör darbukacı

Onca masa gezdin aldın parayı Kazanırken seçtin akla karayı

Toplayıp birleştir alaturayı

Bahşişi ortaya ser darbukacı

İşler iyi ise muhabbet koyu

İş kötü giderse değişir huyu

Bazen esirgerler bir bardak suyu Haksız davranışlar kor darbukacı

Herkes ekmek yesin murada ersin Götürsün evine sofraya sersin

Çok şükür Yaradan bereket versin Ne alırsan o gün kar darbukacı

Dağılır müşteri ışıklar söner

Geçer yorgunluğu kaygısı diner

Kazanmış rızkını evine döner

İş bitince gönlü hür darbukacı

Baba sensin sensin evdeki direk Korlu mangal gibi olmalı yürek

Ekmek kavgası bu katlanmak gerek Ortamı çekemez her darbukacı

ERDİNÇ KÜÇÜKKAYA