Çiçekler Açıyor

Bir kadın vardı Erkeğin hoyrat sevgisinde Kadınlığını unutup, yaşama küsen Cennete bakan, zümrüt yeşil gözleri Yüreğinde korkunun tarifsiz acısi Buğulu göz pınarlarından İçinde ki yaranın, akıyor kanları Çare diye yalvarırcasına bakan gözleri İmdat sinyalleri yakıyor… Yapma, küfürler edip Yüreğimin kilidiyle oynama Bileğinin gücünü kullanıp Rabb’imin verdiği, bu canda ki bu...

Beslemiş büyütmüş onu annesi Yurt sevgisi, sevgilerin yücesi Yurda göz dikince düşman öfkesi Yiğitlerin ölmemesi mümkün mü? Tatlı dille gönlünü hoş tuttuğum Kara günde yardımına gittiğim Dertlerini kendime dert ettiğim Törenime gelmemesi mümkün mü? Eza cefa çektiğimiz günlerde Darda,zorda kaldığımız anlarda Beklenmedik,umulmadık bir anda Gelip destek olmaması mümkün mü? Güven...

Gözlerinden hep yaşları dökülür. Babasız kalanın boynu bükülür. Bir köşede gizli gizli üzülür. Babasız kalanın boynu bükülür. Bir dağ gibi dururdu hep arkanda. Kıymetini anlıyorsun yoklukta. İster insan şimdi olsun yanımda. Babasız kalanın boynu bükülür. Ne istersen o alırdı hep sana. Eli deyse şifaydı tatlı cana. Onsuz dertli ne yapsın...

Aksed Sanat olarakDiyoruz kiTİYATRO ZamanıBESEM Zamanı Oyna Avni Oyna Şimdi Ankara’da sahne alıyor ve Ankara Kültür Sanat ve Edebiyat Derneği olarak biz de sizleri bu oyuna davet ediyoruz. Türkiye Geneli Engelli Tiyatro Turnesinde “Oyna Avni Oyna” tiyatro oyunu izleyicisiyle buluşuyor. Sadece engellilerin yer aldığı oyuncular trajedileri ile değil izleyicilerini güldürmek...

“Ölüm aldığı hiçbir şeyi geri vermeyen korkunç bir şey.” “Ölümün inkâr edilemez gerçekliği karşısında hüzünlü bir duyguya kapılırdı hep, renksiz bir yalnızlık duygusuna. Hayat inanılmaz derecede kırılgandı.” Yazar Lars Kepler’in Ikinci kitabı olan” Infazcı” eserini Ağustos ayında okuyub bitirdim yorumlamak ise bu güne kismet oldu. Stockholmda bir yatta genç kadın...

Yorulmuş Yusuf Değirmenci   Üzerinde nice ayaklar gezmiş Uzayıp kıvrılan yollar yorulmuş Nice cümleleri yan yana dizmiş Dudaklar yorulmuş diller yorulmuş Tırnak,tırnak yırtmış kara toprağı Ter ile yoğurmuş bahçeyi bağı Karnının doyduğu yerdir otağı Çile yükü çeken kollar yorulmuş Yorgundur ey dostlar insanlık yorgun Sevgiyle dolacak gönüller kırgın Fitne türeyeli,...